274 Goljat.—Gołaszewski. «oo syklów (25 fant.) żelaza (l Reg. 17, 4 — 7). Wreszcie wystąpił Dawid (ob.), pogromca olbrzyma. Winer (Realwort. 1, 513) sądzi, że wzrost G'a jest w opisie biblijnym przesadzony do nieprawdopodobieństwa, ale i zkądinąd mamy podania historyczne o nadzwyczajnym wzroście niektórych ludzi. I jetelibyśmy przypuścili, co łatwo stać sig mogło przy hebrajskim sposobie pisania cyfr literami, że przepisujący przez pomyłkę postawił literę j (6) zamiast "] (4), wtedy wysokość Goljata, 9 stóp 1 cal paryzki, od szkieletu mniemanego Orestesa (Herod. 1, 6 8) byłaby mniejszą o 9 cali, od szkieletu Pusiona i Sekundylli (Plin., Hist. N. 7, 16) o i cal, a tylko o 2 cale przewyższałaby szkielet znaleziony w pobliżu Himalaji (Asiat. Journ. Nov. 1838, Ausland 1839 nr 19). Wspomina też Pentateuch (Deut. 3, ll) o łożu Og'a, króla Bazanu, ma-jącóm 9 łokci długości. Co w 2 Keg. 21, 19 czytamy, że G'a zabił Elehanan (jak Wujek za Wulgatą tłumaczy Bogdan), rozumieć należy albo o innym Goljacie, albo też, odpowiednio do miejsca paralelnego w I Paralip. 20, 5. że Elchanan (Bogdan) zabił brata Goljata, którego imię w tekście hebr. jest Lachmi. Cf. Herbst, Einleit. in's A. Test. Th. 2 s. 158. (Ifelte). N. Gołaszewski Jan Klemens, h. Kościesza, drugi biskup wigierski, ur. na Podlasiu w Kowalewszczyznie, w parafji waniewskiej, 2 3 Listop. 1748 r. z ojca Franciszka i matki Joanny Gołaszewskich. Nauki pobierał u pijarów w Szczuczynie; szesnastoletnim będąc wstąpił do missjonarzy warszawskich, gdzie r. 17 71 przyjął święcenia kapłańskie. Przez 9 lat był professorem i kaznodzieją u tychże missjonarzy, a potem, po opuszczeniu zgromadzenia, zarządzał parafją pawlowicką, r. 1781 insty-tuowany proboszczem w Waniewie. Jako dziekan bielski dał dowody swojej gorliwości i zacnej pracy w wizytach dekanalnych, z polecenia Adama Naruszewicza, bpa łucko-brzeskiego, odbywanych. W całym dekanacie każdego kościoła fundacje i wszystkie szczegóły historyczne, z autentyków i akt miejscowych, w jedną księgę zosłały jego staraniem pilnie spisane. Dotacje, inwentarze najporządniejsze, intraty i ekspeusy najrzetelniejsze, dekrety reformacji nie czcze komplementy, ani też parcjalne monicje, lecz wszystko na prawdzie oparte; słowem, nic wzorowszego nad te wizyty. Mianowany kanonikiem katedry przemyskiej przez bpa Antoniego Gołaszewskiego i powołany do zarządu duchownego w tejże djecezji, umiał łączyć roztropność i łagodność ze sprawiedliwością, to też poważany był i kochany od bpa i księży; pomimo tego wszakże, pomny na swój obowiązek pasterski, oddalił się wkrótce, dla oddania się zupełnie staraniu około dusz zbawienia w swojej parafji. W pierwszych dniach nowej djecezji wigierskiej, po śmierci officiała, a raczej wikarjusza in spiritualibus per Podia-chiam Jana Szyjkowskiego, bpa synopeńskiego, Gołaszewski, z rozkazu króla pruskiego przez kamerę białostocką, pod d. 12 Stycz. 1 7 98 r. Onufremu Kajetanowi Szembekowi, bpowi płockiemu, danego, mianowany takimże wikarjuszem i administratorem per Podlachiam, który urząd objął 1 Lut. 1 798 r., a sprawował go do objęcia rządów całej djecezji przez Karpowicza r. 1800; wówczas, jako subdelegat bpa Szembeka, Gołaszewski oddawał Karpowiczowi w possessję djecezję wigierską i Wigry w d. 9, io i ii Lipca. Karpowicz zrobił go swoim officjałein i zarząd tej części djecezji, którą dotąd G. rządził, zdał prawie całkiem i nadal na niego, który też w myśl bpa wszystkiemi sprawami kierował. Dziekanów niedolę-
