186 Girard.—Giraudeau. rzyna Cadiere, której się zdawało, że jest przedmiotem bezustannych cudów. G. przekonawszy się, że jego penitentka pozostaje w illuzji i tej sig pozbyć nie chce, odmówił jej swego przewodnictwa. Cadiere, aby się pomścić, oskarżyła G'a o kilka ciężkich występków. Parlament uznał G'a niewinDym, a oskarżycielkę skazał na koszta processu, wyrokiem z d. 10 Paźdz. 17 33 r. Po processie G. był rektorem kollegjum w Dóle i tamże um. 4 Lip. 17 33 r. Pisma, jakie z okazji tego processu kursowały, ob. De Backer, Bibl. Giraud (czyt. Żiro). I. Maglorjusz, ksiądz, kanonik honorowy katedr. Frejus i Ajaccio, archeolog. Napisał: Archiwa paroiasialea, ou sta-tistiąue religieuse de la Cadiere, Marseille 1858. Histoire du prieure de St-Damien, etabli sous les ruines de Vancien Tauroentum, Toulon 1849. Memoire sur l'ancien Tauroentum, ou recherches archeologigues, topographi-gues et historigues, sur cette colonie phoceenne, ib. 1853. Nouoelles recherches topographiąuts, historiques et archeologigues sur Tauroentum, ib. 1862. Recherches relatices a la geographie et aux antiguites, ou Dictionnaire to-pographigue et repertoire archeologigue du canton de Beauaset, avcc un appendice sur Bandol, ib. 1864. Wspólnie z ks. P. A. Bousąuet i z G. Grimaux wydał: Les Actea des Apótres modernea. Belations epistolaires dat coyages entrepris par les missionaires catlioligues, Lettres edifiantea et cu-rieuses, t. I—IY, Paris 1852—59.-2. G. Piotr, ur. 1791, r. w Cler-mont-Ferra»d, bp Rodez (konsekr. 30 List. 1830), arcyb. Cambrai (od 24 Stycz. 1842), kardynał (u Czerw. 1847), um. 17 Kwiet. 1850 r. Zostawił: Inatructiona et mandementa aur les principau.r objęta de la sollici-tude pastorale, Lille 184 3; Via crucis, ou Chemin de la croix, contenant une instruction sur (origine et les amntagea de cette devotion, avec une introduction etc., par M. tabbe Certee, Paris 184 0. Ks. Capelle wydal Oeucres completea du card. Giraud, precedeee de sa vie, Lille 18 62, 4 1. in-12; 2-e ód. ib. 1863, 7 t. in-8, z portretem kard. G. Giraudeau (czyt. Żirodo) Bonawentura, słgwny humanista, jezuita, ur. 1 Maja 169 7, w Sain-Yincent nad Jard, w niższćm Poitou; wykładał retorykę w Roszelli i był przez 14 lat nauczycielem w tame-cznóm seminarjum, później był sekretarzem przy generale w Rzymie; um. 14 Wrz. 1 7 74 r., po kilku latach choroby. Ułożył stopniowy przewodnik do nauki języka greckiego dla 5 klass: Introduction a la langue grecąue: I licre pour les cinguiemes (Paris 1751); II licre pour les qua-tritmes (ib. 1751); Introductio ad linguam graecam in eorum gratiam qui breii tempore libros graecos intelligere cupiunt (Romae 1729); Introductio ad l. gr. ad usum III classis et in eorum gratiam qui breci temp. lib. gr. Mii. cup. (Rupellae 1 7 53); Introd. adl.gr. ud usum II classis (ib. 1753). Przewodnik ten jeszcze w bieżącym wieku był nieraz przedrukowywanym, p. t. Glysses i innemi (ob. De Backer, Biblioth.). To samo uczynił G. i dla nauki języka hebrajskiego: Fraxis linguae sanctae secundum litteras spectatae, complectens granmaticam et dietionarium hebraicum biblico-chal-daicum et rabbinicum, Paris. 1757 (proponuje nową metodę czytania, bez punktów samogłoskowych, żeby między spółgłoskami dodawać dźwięk o; na końcu spis abbrewjacji rabinicznych i 1400 pierwiastków hebrajskich, w 350 hexametrach łacińskich, podzielonych na 30 lekcji); Grammaire et introduction a la langue hebraique a Vusage des collegea, Paris 1 758. Ułożył Histoirea et porubdet (ib. 1 76 6), często przedrukowywane i na różne
