112 Geramb.—Gerard. •wyniesiony na prokuratora jeneralnego swego zakonu. Podróż, jaką odbył z La Trappe do Rzymu, więcej go dala poznać światu niż pielgrzymka do Ziemiś.; r. 184 7 powtórnie udał się do Rzymu i tam um. 1848. Pielgrzymka do Ziemi ś. i Voyage de la Trappe a Rome, Paris 18 3 8 r. (tłum. na język polski X. S. Snarsh, Wilno 1849 t. 2) są dwa dzieła Ga najwięcej znane. W Podróży do Rzymu G. podaje ciekawe szczegóły o dworze Grzegorza XVI, opisuje kongregacje kardynałów, wielkie uroczystości kościelne, publiczne pałace Rzymu. Nadto, G. napisał: Letlres a Sophie, Paryż 1814; Livre de piele, wiele wydań\ Lettres a Eugene sur CEucharistie, 182 7; 7-e wyd. 185 6; Meditations sur les Fins derniers, Akwizgram 184 7; Aspirations aux sacrees plaies de N. S. J. Chr., Paris 1826; ib. 1845; Au tomheaude mon Sauveur,ib. 1829, ib. 1845; L'Eternite s'avance et nous n'y pensons pas, ou Reflexions et pensees pour mourir saintement, ib. 1834; ib. 185 7; Litanies pour une bonne mort, ib. 182 8; ib. 1860; L'unique necessaire, ou Rćflexions, pensees et prieres pour mourir saintement, 1829; 4-e wyd. 1862; Marie au pied de la Croix, ou prieres a Notre-Dame des Sept Douleurs, 1830; 2-e wyd. 1841; On the premature death of lady Guendalina Catherine Talbot prineess Borghese (o przedwczesnej śmierci lady Talbot etc.; Londyn bez daty; po franc. Sur la mort prćma-turee de lady Gwendeline Cath. Thalbot, Paris, 1840. Gerara, hebr. Gerar; 7 0: Tepapa, Vulg. Gerara,—ae, v.—orum, stolica jednego z królów filistyńskich, leżała na południowej granicy Palestyny (Gen. 10, 19), niedaleko od pustyni Kades (Gen. 20, l); według Euzebjusza (Onomast. cf. S. Hieronymi iu Gen. 22, 3), odległą była na południe od Eleutheropolis o 25 mil rzymskich, i od jej imienia cała okolica nazywała się Geraritis. W G. przebywał Abraham, po zburzeniu Sodomy (Gen. 20, i..), i wykopał sobie cysterny (Gen. 26, 14). Później Izaak w to samo miejsce przybył, ale fili6tynowie przez zazdrość cysterny mu zasypali tak, iż musiał kopać nowe (Gen. 2 6, i. 18). Obok G. byl strumień (Gen. 26, 17), o którym i Sozoraen (Hist. Eccl. VI 32, IX 17) wspomina. Zdaje się, że G. nie weszła w skład państwa żydowskiego. Hie ma bowiem o niej wzmianki w księdze Jozuego; a i Aza, król judzki, który pod G. odniósł zwycięztwo nad wojskami etjopskiemi (II Par-14, 13), opanował tylko sąsiednie miasta, Gerary zaś nie zajął. Konstantyn W. w dolinie Gerary wystawił obszerny klasztor, któremu około półowy IV w. przewodniczył opat Sylwan (Sozomen. 1. c. cf. Coletiert Eccl. gr. mon. I 563.). Marcjan, bp Gerary, zasiadał na soborze chalce-dońskim (Sozomen. 1. c.). Dziś ślad dawnej G. pozostał w Dżurf-el-Dżerar (strumień Gerar) i Kirbet-el-Dżcrar (szczątki Gerary), które to miejscowości leżą o 2 mile na polud.-wschód od Gazy. Cf. Ritter, Erdkunde, XIV 1085. Gerard, v. Gerhard, v. Gerald (Gerardm), św. (3 Paźd.), opat brogneński (Brogne), sławny reformator klasztorów belgijskich X w., ur.. w Staycs, w djecezji namurskiej, ok. r. 890 i był bliskim krewnym Ha-gana księcia niższej Austrazji. W młodości zostawał na służbie u Beren-garjusza, hr. namurskicgo, i posiadał całkowite jego zaufanie. Pewnego dnia wracając ze swoim panem z polowania, odłączył się od towarzystwa myśliwych i udał się na modlitwę do kaplicy w swojej posiadłości Brogne. 'lam, wskutek sennego widzenia, powziął i uskutecznił zamiar odnowienia i rozszerzenia tej kaplicy i umieszczenia przy niej księży świeckich. Było to r. 918. Po niejakim czasie hr. Berengarjusz posłał go w różnych
