Gallais.-—Gallienus. 23 Gallais (czyt. Gale) Jan Piotr, ex-benedyktyn, ur. w Douó 18 St. 1 756, w początkach rewolucji franćuzkiej zapowiadał fatalne jej następstwa w broszurach, jakie wydawał od 1 789 do 17 91 p. t. Histoire persanne, Dictionnaire inutile, Democrite voyagevr etc. R. 1 7 92 należał do redakcji Dziennika powszechnego, jakim kierował ks. de Fontenay, i pomieszczał w nim aż do 10 Sierp, artykuły pełne rozsądku i odwagi. Na trzy dni przed potępieniem Ludwika XVI nie obawiał się wydać, p. t. Appel ii la posterite, protestacji pko przywłaszczonemu sobie przez rewolucjonistów prawu sądzenia monarchy. Księgarz rozdający tę broszurę zginął pod gilotyną; G. ukrył się, ale aresztowany 17 Wrz. 1793, zostawał w więzieniu 17 miesięcy. Po upadku Robespiera należał do redakcji gazet: La Quotidienne i Censeur des journaux. W d. 18 fructidor'a skazany na deportację, ukrywał się we Francji przez 2 lata, poczćm był redaktorem Dziennika paryskiego. Bronił zasad dobrych, ale życie jego prywatne nie było bez plamy. Zapominając o swoich ślubach zakonnych, ożenił się. Um. w Paryżu 26 Paźd. 1820. Zostawił kilka prac historycznych, z których najwięcej imię jego rozniosły: Histoire de la rerolu-tion du 18 fructridor, 2 t., gdzie powiedział: „Nie ma dla Francji zbawienia jak tylko w monarchji, a nie ma monarchji bez Burbonów"; Histoire du 18 brumaire et de Bonaparte, 3 części, i Histoire de la recolution du 20 mars 1815. Galland (Gallandius). I. Piotr, ur. 1510 r. w Aire, w Artois (dzisiejszym departamencie Pas-de-Calais), uczył się w Paryżu, r. 15 87 otrzymał stopień magistra, 15 38 został przełożonym w kollegjum Boncour, a 1543 r. rektorem uniwersytetu paryzkiego. Franciszek I 1545 r. mianował go professorem wymowy w kollegjum francuzkićm, potóm otrzymał katedrę języka greckiego i kanonikat w Notre-Dame. Um. 30 Sierp. 1559 r. G., obok znajomości języka greckiego i łacińskiego, posiadał obszerną naukę, słynął nie tyle z dzieł, ile z wybornego wykładu, jako nauczyciel. Kollegjum w Boncour miało w nim znakomitego przełożonego, umiał zachęcić młodzież do nauki, dobierał najlepszych nauczycieli. Jako rektor gorliwie pracował nad podniesieniem nauk w uniwersytecie, zaprowadził wiele pożytecznych zmian, mając przytem poparcie samego króla. Na pogrzebie Franciszka I miał mowę żałobną, pełną przesadnych pochwał. Galland żarliwie bronił powagi Arystotelesa przeciwko Piotrowi Ramusowi (Pro schola parisiensi contra novam academiam Petri Rami ora~ tio, Paris. 1551). Jemu zawdzięczamy pierwsze wydanie dzieła p. t. Scri-ptores de agrorum limitibus, Paris 154 8, którego rękopism znalazł we Flan-drji. Pisał wiersze łacińskie; po jego śmierci ukazało się wielce chwalone jego dzieło: Petri Castellani, magni Franciae eleemosynarii lita, ogłosił je Baluze, Paryż 1 674, z objaśnieniami.—2. Wilhelm, nm. 1612, siostrzeniec Piotra, był również przełożonym w kollegjum Boncour i słynął jako człowiek nauki.—3. An toni, orjentalista i numizmatyk, nr. 1646, f 17 15, autor wielu dzieł; on to pierwszy przetłumaczył z arabskiego sławne Tysiąc i jedna nocy (Mille et une nuit, Par. 1 704). (Welte). W. F. Gallienus Publius Licinius, cesarz rzymski r. 260—268,syn i następca Walerjana, zaprzestał prześladowania chrześcjan, które srogo trapiło Kościół za panowania jego ojca; powrócił im wydarte za tegoż kościoły i po raz pierwszy uznał urzędownie religję chrześcjańską za dozwoloną w państwie, religio licita (Euseb., Hist. eecles. VII 13). Zresztą
