16 Galfryd.—Galilea. ib. 1608, ib. 1649); osobno zaś p. t. Gau/ridi Arthuri Monemuthenais De yita et vatic. Merlini carmen heroicum, ed. G. Ellis, Lond. 1830; Vita Merlini. Vie de Merlin attribuee & Geoffroy de Monmouth, suiyie de propheties de ce barde tirśes du IV livres de 1'Histoire de Bretons, publ. par Francisąue Michel et Thomas Wright, Paris 183 7 (tekst lac. franc.; przekład franc. osobno, ib. eod. an.), ztąd przedruk poematu „Yita Merlini" i IVej księgi Galfryda ap. G/rorer, Proph. vett. (1840). Oprócz przekładu francuzkiego są jeszcze: niemiecki przez Scblegla, w Samml. romantischer Dichtungen (Leipz. 1820 t. I), angielski (Lond. 1519, ib. 1813), włoski (Venetia 1480 i często), hiszpański (Burgos 1498). Cf. De Buck, De Galfredo Monumet. ap. Bolland. Acta SS. 21 Octob. IX 94; Merlin's li/e, his propheties and predictions, Lond. 1818; Paul Paris, Memoire sur 1'ancienne chroniąue dite de Nennius ete., Paris 1865.—4. G. Vinsauf (Gal/ridus, v. Gualterus de Vino Salvo, mylnie de Nine salvo, lub Mestisau/), poeta łaciński XIII w., nad wiek swój pięknie piszący. Pochodził z Anglji, z normandzkiej narodowości. Będąc w Bzymie, napisał: 1) Poetria nova ad Innocentium III, poemat heksame-trowy, składający się z 2114 wierszy. Podaje w nim przepisy i przykłady lepszej poetyki, niżeli wówczas istniała. Podawane przez niektórych autorów Carmen de arte dicendi, Carmen ad Guilelmum cancellarium, Monodia in obitum regis Richardi (f 1200), Ad Caesarem Henricum pro liberando rege i in., są tylko częściami Poetriae novae. Cały utwór pierwszy raz ap. Polyc. Leyser, Hist. poemat, medii aevi (Halae 17 21; osobno odbity w llelmsztadżie 1 7 24). Inne poematy G'a są: 2) De etatu curiae romanae carmen elegiacum, z 10 2 6 wierszy, w Mat. Flacii Varia doctorum piorumą. viror. de corrupto ecclesiae statu poemata (Basil. 1557) i w Mabillon. Analect. IV 535 (ed nov. p. 369), do czego warjan-ty ap. Leyser. op. c. s. 979. 3) Historia captionis Damietae (1218 —19), ap. Gale, Script. hist. angl. p. 435—452; ap. Michaud, Bibliotb. des Croisades; także p. t. Incerti scriptoris narratio de rebus in bello s. gestis 1217—1218 primum (sic) ed. J. A. Giles, Lond. 1846. Z tego dzieła bardzo wiele przepisał Mateusz Paris. 4) Historia Hierosolymitana, seu Iti-nerarium Richardi Anglorum regis in Terram S. ab. an. 1170—1190, ap. Bongars. Gęsta Dei per Franc. I 1 150—70, bezimiennie i bez końca; całe ap. Gale, Hist. angl. scriptt. II 247—429; objaśnienia Barth'a do tej Historji ap. Ludewig, Reliąuiae mss. III 5 3 9. Barth mniema, że autorem tego dzieła jest Guido Adduanensis, Wright (Biogr. Britann. liter. II 4 0 9) przypisuje je Ryszardowi Kanon, Gale zaś naszemu G'wi. Przekład angiel. ap. Bohn, Antiąuarian library t. VI. 5) Carmen duplex, he-sametrum alternm, alterum elegiacum in ejusdem Richardi gloriosi regis laudem, ap. Gale, Hist. ang. ser. II 430. Cf. J. A. Fabric. Bibl. lat. med. X. W. K. Galien Józef, dominikanin, ur. 1699, uczył filozofji i teologji w uniwersytecie awinjońskim, um. 1762. Przed wynalazkiem balonów przez braci Montgolfier, uznawał on możliwość wznoszenia się w powietrze, za pomocą przyrządu lżejszego od powietrza atmosferycznego. Napisał w tej myśli dziełko: L art de naviguer clans les airs, precede ćCun memoire sur la naturę et la /ormation de la grele, Avignon 1 755. Galilea, raXiXata, Galilaea. I. W dawniejszych czasach, przed niewolą babilońską, tak się nazywała kraina (hebr. gelil, haggalil okrąg)
