r., które jednakowoż mało wywarły wpływu. Za następcy jego Leona (1552—1559), wielkiego miłośnika nauk, który, za przykładem innych biskupów bawarskich, 1557 r. do związku landsbergskiego przystąpił, traktował książę Albert V z biskupami bawarskimi o pozwolenie używania kielicha, na co jednakowoż biskupi nie przystali; nadto, w latach 1558 i 1559, w skutek nalegania księcia, odbyto ogólną wizytę kościołów w całem księstwie. Za biskupa Maurycego z Sandizell (1559—1566) odprawiono w Salzburgu synod 1562 r., na którym postanowiono żądane przez cesarza Ferdynanda i księcia Albrechta V koncessje (mianowicie co do używania kielicha i małżeństw księży) przedstawić soborowi trydenckiemu, a posłami na tenże sobór wybrauo: Herkulesa Rettinger, bpa Lowantu, i dominikanina Felicjana Ninguarda. Równocześnie wysłał księże Albrecht dra Augustyna Paumgartuer’a, jako swego posła, do Trydentu, dodając mu teologa jezuitę Cavillon’a. Następca Maurycego Ernest, książę bawarski (1566—1612), nie przyniósł wprawdzie, z powodu licznych podróży, wielkiego błogosławieństa swej djecezji, jednakowoż pamiętne są jego rządy wizytą kościołów 1568 i 1569 r. i synodem w Salzburgu (1569 r.), na którym i bp Ernest się znajdował, gdzie zgromadzeni bpi postanowili uchwały soboru trydenckiego w swych djecezjach w wykonanie wprowadzić. Za jego czasów także utworzono w Monachium 1573 r. seminarjum i zawarty został konkordat w 1583 r. pomiędzy bawarskimi bpami a księciem Wilhelmem V. Jako dowód jego gorliwości służy i to, iż wprowadził poprawiony rzymski Mszał i Brewjarz, a także Rytuał zgodny z rzymskim (później poprawiony przez biskupów Adama Wita i Alberta Zygmunta). Wiadomą jest rzeczą, że utrzymanie religji katolickiej w Bawarji więcej należy zawdzięczać gorliwym książętom bawarskim, aniżeli samym biskupom. Pomiędzy wielu uczonymi katolickimi i zasłużonymi mężami freisingskiej djecezji w XVI w. zasługują na szczególną wzmiankę: Freiberger, kanonik freisingski, bjograf ś. Korbinjana i autor Kroniki biskupów freisingskich, i znany kronikarz Wit Ampeck, obadwaj za Sykstusa IV; za czasów bpa Filipa: sławny Wawrzyniec Hochwart, nauczyciel szkoły katedralnej, a następnie kanonik regensburgski i passawski, znakomity kaznodzieja i historyk; tegoż biskupa wikarjusz jeneralny Stefan Sunderndorfer, autor Matrykuły biskupstwa; za biskupa Henryka III: uczony freisingski suffragan Augustyn Marjusz; dwaj uczeni kanclerze biskupa Leona: Wolfgang Hunger i M. Tatius Alpinus, jakoteż poeta Joachim Haberstock; kanclerz bpa Maurycego Jan Lorichius i tegoż bpa sekretarz Ludwik Romanus; Sebastjan Haydlauf, uczony suffragan biskupa Ernesta; Kacper Schatzger, franciszkanin monachijski, † 1527, znakomity kaznodzieja, pisarz i gorliwy obrońca wiary: pisma jego wyszły w Ingolstadzie 1543 roku, z przedmową J. Ecka (ob.); Maciej Kretz, † 1543, dziekan i kaznodzieja monachijski, mąż biegły w naukach, gorliwy kaznodzieja i obrońca wiary, autor wielu pism; uczony i przez J. Ecka wysoko ceniony przeor augustjański Wolfgang Cäppelmajer, † 1546; Wolfgang Sedelius, benedyktyn z Tegernsee, przez wiele lat nadworny kaznodzieja w Monachium, † 1562. Również i w innych miastach djecezji odznaczyli się mężni obrońcy wiary katolickiej, których liczbę powiększa szczególnie zakon jezuitów, zaprowadzony w 1559 do Monachium, w 1596 do Ebersbergu, w 1629 do Landshut. Po Erneście i Stefanie z Seiboldsdorf (1612—1618) nastąpił Wit Adam z Geebeck (1618—1651), nader pobożny, gorliwy i pracowity mąż, rządny gospodarz, ozdabiał katedrę,