na) miało klasztor franciszk. z kośc. Wniebow. N. M. P. z fundacji księcia Witolda. Po dwóch napadach nieprzyjacielskich, w których zakonnicy wymordowani zostali, kościół uległ znacznej ruinie; wyrestaurowany jednak r. 1619 kosztem Michała Hieron. Iwanowskiego, przełożonego zamku mińskiego; zakonnicy znowu wprowadzeni i fundacja na nowo potwierdzona przez bpa wileń. Michała Zienkowicza r. 1742. Gdy w późniejszym czasie własność ziemska klasztorowi odebraną została, zakonnicy z jałmużny tylko żyli. W r. 1812 kośc. i kl. zgorzały; wkrótce jednak staraniem zakonników odbudowane. Księży było tu trzech w r. 1825. 2) Żogienie na Żmudzi, z kl. i kośc. drewnianym tytułu św. Anny, fundowanym r. 1762 przez Wawrz. i Urszulę z Bilewickich Nagurskich, na pięciu zakonników; r. 1832 zniesiony. 3) Giełwany (Żabów), fundacja Kazim. Siecickiego, kuchmistrza w. ks. Litew., kl. i kośc. Nawiedz. N. M. P. z drzewa r. 1686 wystawione. Następnie w r. 1790 staraniem gwardjana Stanisł. Landzberga, a funduszem zaoszczędzonym i ofiarą Tadeusza Żaby, wojew. połockiego, stanął klasztor murowany, w którym 5 księży przemieszkiwało i spełniało obowiązki parafjalne; w r. 1832 zniesiony. 4) Kołtyniany, kośc. z kl. małym, drewniane; fundacja Piotra Narbutta i syna jego Jana, podkomorzego lidzkiego, w r. 1633, potwierdzona przez Pap. Urbana VIII i kr. Władysława IV. Klasztor zakonnicy wymurowali potém swoim kosztem, a kościół drewniany nowy, pod tyt. śś. Piotra i Pawła, zbudował Michał Poblewski Koziełł, który poświęcono r. 1767. Od tegoż czasu oddana fran. parafja, której służyło 4 zakonników; zniesieni 1832 r. 5) Postawy, na przedmieściu klasztor i kośc. Niepok. Pocz. N. M. P. i św. Franciszka z drzewa, fundacji Stanisława i Anny Biegańskich, sekretarzy króla Władysława IV, w r. 1640; a następnie wiekiem zniszczone obie budowle, w r. 1817 z gruntu wyrestaurowano. Mieszkało tu w r. 1825 trzech księży. 6) Udział, kl. i kośc. Niepok. Pocz. N. M. P. z drzewa, zbudowane dla fran. r. 1642 przez Józefa Udziałskiego Korsaka, który ich tu sprowadził i uposażył; inne budynki od roku 1790—1807 wznoszono, lub dawne przerabiano; w tym klasztorze było drugie seminarjum dla kleryków zakonnych, których w r. 1825 znajdowało się 14 i 5 księży; mieli i parafję. 7) Prozoroki posiadało ubogą fundację Justynjana Szczyta, podkomorzego połockiego, z r. 1677, jak podają akta fran., lub 1698, jak w Balińskiego Staroż. Pol. III 605. Klasztor i kość. Wniebow. N. M. P. i św. Antoniego, były z drzewa wystawione przez Pawła Korsaka 1721 r. Parafję też oddano fran. r. 1797, a mieszkało ich 4; zniesieni 1832 roku. IV. Kustodja połocka, z 7 klasztorami. 1) Połock, z kl. i kośc. śś. Franciszka i Antoniego pad., fundacji Teofila i Krystyny z Druckich Sokolińskich Chrapowickich, wojskich połockich, r. 1648. Ubogie uposażenie wsparły jałmużny wiernych, z których zakonnicy wymurowali potem kl. i kośc. W r. 1825 było tu 5 księży; zniesieni 1832 roku. 2) Sokolin, lub Sokolnia, gdzie kl. i kośc. Imienia N. M. P. zmurował Kazimierz Sutocki, prałat kustosz archikat. mohilewskiej i pleban newelski, r. 1771. Tenże fundował szkołę na czterech synów z familji szlacheckiej powiatu Newelskiego, pod opieką franciszkanów, którym również parafja powierzoną była. Klasztor utrzymywał 7 księży i 2 braciszków, a z pośród tych zakonników trzech zajmowało się szkołą. Zniesieni r. 1832, Tu spoczywa ciało fundatora, zmarłego r. 1799. 3) Dzisna]
