z Poitiers i przez rząd potwierdzonego 1820 r. pod nazwą filles de la Croix, dites de Saint-André. To zgromadzenie liczy już blisko 80 zakładów, mianowicie w Poitiers, w Orleanie, w Paryżu, w Tuluzie, w Bayonnie, gdzie są dwa nowicjaty: jeden dla panien pochodzenia francuzkiego, drugi dla baskinek. Papież Pius VII brewem z d. 1 Wrześ. 1829 r. udzielił przełożonemu tego zgromadzenia szczególniejsze łaski i odpusty. Córki Krzyża poświęcają się wszelkim uczynkom miłości, z wielką pobożnością i roztropnością. Fournet umarł w podeszłym wieku, a lud widział w nim świętego, oczekując dnia, w którym, według wprażenia się biskupa djecezji, Bóg uwielbi swego wiernego sługę. (Schrödl). X. F. S.
Fournier. I. Jerzy, jezuita, matematyk i hydrograf, ur. w Caen 1595, był jałmużnikiem marynarki królewskiej; † 1652 r. Napisał: Commentaires géographiques (Paris 1642); L’hydrographie, contenant la théorie et la pratique de toutes les parties de la navigation (ib. 1643, 1667); Euclidis sex priores elementorum geometricorum libri demonstrati (ib. 1644); Geographica orbis notitia per littora maris et ripas fluviorum (ib. 1648); traktat o fortyfikacjach (Traité des fortifications ou architecture militaire, Paris 1649), kilkakrotnie wydawany i na kilka języków europejskich tłumaczony; Asiae nova descriptio (ib. 1656 ). — 2. F. Piotr, ur. w Amiens 28 Czerw. 1802 r., 1824 r. wstąpił do jezuitów, wykładał filozofię i teologję, przez znaczny czas był socjuszem prowincjała Francji i rektorem Seminarjum w Laval; mianowany później wizytatorem na Chiny, na tym urzędzie † 21 Listop. 1855 r. w Szang-hai. Oprócz kilku listów missyjnych, napisał ceniony podręcznik: Institutiones philosophiae ad usum praelectionum in collegiis et seminariis (Paris 1854).
Fox Jan, ur. 1566 r. w Kazimierzu nad Wisłą z rodziny szkockiej, która przeniosła się do Polski. F. obojga prawa doktor, archidjakon krak., protonotarjusz apostolski i sekretarz królewski; sześciu biskupów prawa ręka, a Radziwiłła kardynała audytor, kapituły od pół wieku zdrowa rada, synodów prowincjonalnych pióro i orator (Łętowski, Katalog II 235). R. 1598 był już kanonikiem krakowskim i scholastykiem skalmierskim, r. 1615 archidjakonem; fundował przy katedrze dwie penitencjarje. Piotr Tylicki, bp krakowski, wysłał Foxa w interesach kościelnych do Pap. Pawła V, a Marcin Szyszkowski do Urbana VIII. Pilnie wizytował kościoły djecezji krakowskiej. Znalazłszy w Sączu u zakonnic rękopism Długosza: Żywot św. Kunegundy, namówił ksienię, żeby wydała tłumaczenie polskie; zajęła się tém ksieni i r. 1617 wyszedł przekład Mojeckiego. R. 1621 synod prowincjonalny piotrkowski wybrał Foxa, jako jednego z deputatów, do ułożenia zbioru praw synodalnych w Polsce. R. 1628 jeździł F. trzeci raz do Rzymu z ustawami synodu piotrkowskiego. R. 1634 znajdował się na synodzie warszawskim. Własnym funduszem wymurował kościół w Bieżanowie. Um. 21 Lut 1636. Zostawił w druku: Oratio in laudem Georgii Radzivilli. cr. ep., Krak. 1601; Oratio in synodo provinciali Petric. habita 1628; Oratio in syn. Varsavien. 1634; Postulatio et salutatio Jacobi Zadzik, ep. crac., 1636; Krótka nauka do dostąpienia jubileuszu, przez Andrzeja Wiktorella w Rzymie roku świętego przeszłego w druk wydana, z włoskiego na polskie przełożona i teraźniejszemu jubileuszowi krakowskiemu przystosowana, za staraniem ks. Jana Foxa etc., Krak. 1626. Mowy jego uważano za wzorowe pod względem stylu i czystości łaciny. We Włoszech używano ich dla tego w szkołach.
