Handschriften der Stifts-Bibliothek St. Florian, Linz 1871 (in-8, s. 334); tegoż Die Bibliothek des Chorherrnstiftes St. Florian, Geschichte u. Beschreibung, Linz 1874; F. Kenner, Die Münzsammlung des Stiftes St. Florian in Ober-Oesterreich, in ein, Auswahl ihrer wichtigsten Stücke beschrieben u. erklärt, nebst einer die Geschichte der Sammlung betreffende Einleitung von J. Gabelsberger, Wien 1871 (in-4 s. XXXII 221); W. Nehring, Iter Florianense etc., Pozn. 1871 (opis znajdującego się w tém opactwie Psałterza polskiego. Cf. Przekłady polskie Biblji). (Schrödl). X. F. S.
Florimond z Raymond (v. z Rémond, Reymond, Roemound; Florimundus Raemundus), ur. w Agen 1540 r., z katolickiej rodziny; w Bordeaux, gdzie pierwsze pobierał nauki, nauczyciel, skryty kalwinista, wszczepił w niego kalwińskie zasady; z temi F. udał się do Paryża i słuchał tam prelekcji Ramusa. W Paryżu wielkiej używał podówczas popularności młody ksiądz Anna du Bourg, fanatyczny zwolennik kalwinizmu. Ten, za udział w morderstwie prezydenta Minart’a, r. 1559 skazany został na śmierć. Odwaga, z jaką da Bourg szedł na szubienicę, tak wpłynęła na F’a, że się całkowicie do kalwinizmu przerzucił; lecz niedługo potém, będąc świadkiem cudownego uwolnienia jednej dziewczyny od opętania, wrócił do katolicyzmu, stał się gorliwym jego obrońcą i, jako taki, był przedmiotem nienawiści dla hugonotów. Tak np. r. 1572, gdy F. był radcą parlamentu w Bordeaux, wpadł w ich ręce i ledwo summą 1,000 liwrów się wykupił; zmyślili na niego różne występki (ob. Bayle, Diction, art. Rémond), jego dzieła przypisali jezuicie Richeome; odmówili mu wszelkich zdolności. Tymczasem F. był w poważaniu u ludzi uczonych, jak tego dowodzą poufałe korrespondencje jego z ówczesnemi znakomitościami, np. z Ducaeus’em, Pasquier’em, Teof. Raynaud’em, J. Lipsius’em i in. Jemu powierzono ułożenie i druk Pamiętników Montluc’a, a inne jego dzieła dowodzą, że nie był wcale ograniczonym, za jakiego go udają akatoliccy pisarze. O jego Erreur populaire de la papesse Jeanne (cf. Joanna papieżyca) sam Bayle (l. c.) mówi, że jest najlepszem dziełem w tej materji. Główném zaś dziełem F’a jest Histoire de la naissance, progrès et décadence de l’heresie de ce siècle. F. nie zdołał go dokończyć: umarł bowiem r. 1602; wydał je (Paris 1605, 1610, 1623; Rouen 1629) syn jego Franciszek, pomnożywszy księgę V dodaniem rozdziału o kościele anglikańskim, i in. Klaudjusz Malingre dodał kontynuację p. t. Hist. générale du progrès et décadance de l’hérésie moderne (Paris 1624). Na język łac. przełożone było p. t. Synopsis omnium hujus temporis controversiarum... sive Historia memorabilis de ortu, progressu et ruinis haeresum saec. XVI. Przekład ten wyszedł pierwszy raz w Kolonji 1614 r., z kontynuacją Malingre’a: ibid. 1654, 1691, 1695; po niemiecku: w Głogowie 1676; na nowo po łacinie z dodatkami, wyjętemi z pism Kacpra Ullenberga: w Kolonji 1717, 2 tt. in-4. Dzieło to dowodzi wielkiego oczytania autora i zawiera sporo materjału do historji sekt w. XVI; protestanci nazywają je zbiorem oszczerstw, lecz fakta, przez F’a podane, znajdują poparcie w innych wiarogodnych świadectwach. F. napisał także o Antychryście (Antechrist, 2-e wyd. Lyon 1597) i in. Ob. Räss, Die Convertiten I 468; Ph. Tamizey de Larroque, Essai sur la vie et los ouvrages de Florimond de Raymond, conseiller au parlement de Bordeaux, Paris 1867 in-8 s. 135 (odbite w 150 egzempl.). X. W. K.
