(Fiesole i Pistoja), a według innych 3 bpstwa (te same i Volaterra, która później przeszła do prowincji rzymskiej); do nich później dodane zostały: Borgo San Sepolcro, San Miniato, Colle i Modigliana. Liczy więc teraz prowincja ta 6 suffraganji. 1) Djecezja Fiesole (dioecesis Faesulana), o której początkach powiedziano wyżej, składa się z 25 parafji, liczy 30—40,000 wiernych, kapitułę składa proboszcz (praepositus) i 10 kanoników. 1) D. Pistoja-Prato (d. Pistoriensis et Pratensis). Pistoja było bpstwem już od VI w.; Pap. Innocenty X oddzielił od niego pewną część na utworzenie bpstwa Prato. To ostatnie składało się tylko z 7 parafji i, oprócz samego miasta Prato, prawie nic więcej nie obejmowało. Niedługo po podziale złączono napowrót oba bpstwa w jedno. Tak połączone mają do 120,000 dusz; kapituła składa się z 11 prałatów i 15 kanoników; parafji przeszło 200. W Pistoji (Pistoria) odbył się smutnej sławy synod (15 Wrz. 1786—5 Czerw. 1787), należący do historji józefinizmu (Cf. Hontheim). 3) D. San-Miniato (d. Sancti Miniati), utworzona r. 1622 z parafji, leżących między Florencją i Pizą, w obrębie obu tych djecezji; ma około 50 parafji, 50,000 wiernych, 2 prałatów, 11 kanoników. 4) Borgo San Sepolcro, v. San Sepolcro (Burgum Sancti Sepulchri, v. Biturgia, pierwotnie Biterna), nad granicą pańswa Kościelnego, do którego dawniej to miasto należało. Bpstwo erygował tu Leon X r. 1515; liczy ono ok. 40,000 wiernych; kapituła składa się z 3 prałatów i 9 kanoników. 5) Colle (d. Collensis), bpstwo erygowane tu w XVI w., ma 25—28 parafji, a 30,000 wiernych. Dawniej (ok. 1712) było 96 kościołów wiejskich, z 80,000 wiernych. Duchowieństwo kateralne składa się z 3 prałatów, 15 kanoników, 6 beneficjatów i wielu innych kapłanów i kleryków. Miasto Colle (Collis) należało poprzednio do archidjecezji sjeneńskiej. 6) Modigliana (Mutilanum) eryg. bullą Ex quo licet immerito (17 Lip. 1850 r.). Przez pewien czas należała do florenckiej prowincji djecezja Montepulciano (Montis Politani, v. Montis Politiani), dziś exempta. Erygował ją Pius IV r. 1561 na pamiątkę, że poprzednik jego Marceli II pochodził z Montepulciano. Aż do bieżącego stulecia składała się ta djecezja z jednej tylko stolicy bpiej i z sąsiedniej wioski Voliano; dziś ma jeszcze kilka innych miejscowości, wiernych liczy ok. 10,000; duchowieństwo katedralne składa się z 4 prałatów, 12 kanoników, 10 kapelanów i z innych księży i kleryków. Neher, Kirchl. Geogr. I 1, s. 223.. Dzieje kościelne prowincji flor. i jej suffraganji ob. Ughelli, Italia s. ed. Venet. 1717 t. III; cf. t. X 264; Ildefons a S. Aloisio, Etruria sacra, 1782 t. I f. (ma tylko synody florenckie). Jos. Cappelletti, Le Chiese d’Italia, della loro origine sino ai nostri giorni, Venet. 1844—71 (o Florencji w t. XVI, o Montepulciano w t. XVIII, o innych w t. XVII); inne dzieła o każdej djecezji osobno. Ob. Gams, Ser. ep. s. 704 i 747—753.
Florencourt (czyt. Florankur), Franciszek Chassot de, ur. 3 Lip. 1803 w Brunszwiku, uczył się prawa w Marburgu i na innych uiwersytetach; był członkiem burszenszaftu, i po zamachu frankfurckim (3 Kw. 1833 r.) pociągnięty do odpowiedzialności, ale uwolniony, redagował (1837—39) w Hamburgu dodatek literacki i krytyczny do Börsenhalle; przeniósł się 1840 r. do Naumburga nad Saalą, gdzie kupił sobie posiadłość i zajmował się publicystyką, najprzód w kierunku dosyć radykalnym, następnie w konserwatywnym; w tym duchu redagował 1847 r. dziennik wychodzący w Grimma: Sächsischer Verfassungsfreund, 1848 r.
