w kolegjum jezuitów w Ferrarze; 24 List. 1824 r. Leon XII oddał jezuitom własność zakładu, t. j. kościoły św. Stefana i św. Saby, a uczniowie umieszczeni zostali w domu jezuickim profesów. Podług ustawy, danej kolegjum przez Grzegorza XIII, kandydaci powinni pochodzić z górnych Niemiec, Alzacji, Renu, Bawarji, Szwabji, Frankonji, Westfalji, Saksonji, Szląska, Prus, Austrji, Tyrolu i Węgier etc., mieć lat 20 najmniej, umieć po niemiecku i po łacinie. W 6 miesięcy po wejściu składają przysięgę poświęcenia się stanowi duchownemu w swej ojczyźnie. Surowo zakazane jest uczniom uczęszczać do gospody i wychodzić bez towarzysza. Nauki trwają lat siedm, z tych 3 przeznaczone na filozofję, a 4 na teologję. Po skończonych naukach mogą jeszcze uczniowie pozostać w domu przez dni 30, poczém wysyłani są do kraju, opatrzeni w odzież i pieniądze, dla tego też przy wstępie składają 100 skudów. Jeżeli który z uczniów poczuje powołanie do życia zakonnego, powinien wstąpić do którego z klasztorów niemieckich. Kolegjum to w XVIII w. liczyło już 5 uczniów, którzy otrzymali palmę męczeństwa: Jan Willarius, Robert Giansont, Jan Goffin, Leon Hoffmann i Mateusz Crisin; 1 Papieża (Grzegorz XV), 12 kardynałów i więcej niż 220 biskupów. Cf. Cordara, Colegii Germ. et Ung. historia, Romae 1770; Aug. Theiner, Geseh. d. Geistlichen Bildungsanstalten, Mainz 1835. (Stoffler). A. B.
Collegium Hibernorum (Kolegjum irlandzkie), szkoła założona 1682 r. w Rzymie przez kardynała Ludwika Ludovisi, arcyb. bolońskiego, siostrzeńca Grzegorza XV i protektora Irlandji. Cf. art. Innocenty X.
Collet (czyt. Kolie) Piotr, kapłan ze zgromadzenia księży missjonarzy, profesor teologji i kontynuator dzieła Tournely’ego, ur. w Ternay 6 Wrześ. 1693, um. 6 Pażdż. 1770. Uczonemi pracami zjednał sobie niepospolite imię w teologji. Pisał bardzo wiele; ważniejsze z dzieł jego są: Vie de s. Vincent de Paule, 2 t. 1748; Histoire abrégée de s. Vincent, 1 v. (Żywot św. Wincentego a Paulo, przełóż. Wł. Iłżycki, Bochnia 1854; toż samo, wolno przełożył tenże, ib. 1863); Vie de M. Boudon; Vie de s. Jean de la Croix, 1769; Traité des dispenses en général et en particulier, 3 t. Paris l733, Avignon 1829; Traité des indulgences et du jubilé, 2 t. 1770; Traité de l’office divin; Traité des saints Mystères; Abregé du Dictionnaire des Cas de conscience de Pontas; Lettres critiques pod imieniem przeora de St. Elme: dzieło to jest skierowane przeciwko jansenistom i księdzu St. Cyran; Bibliothèque d’un jeune ecclésiastique; Theologia moralis universa 17 t.; Institutiones theologiae in usum seminariorum 7 t.; toż dzieło w skróceniu, 4 t. Lyon 1765, kilkakrotnie przedr. (także Culmae 1765, Vilnae 1784) i po wielu seminarjach za podręcznik używane; De Deo, ejusque divinis attributis, 3 t.; Tractatus de vera religione, Paris 1757; additis probationibus de existentia Dei ex Tractatu ejusdem auctoris de Deo, reimpr. Vilnae 1766; Sermons et discours ecclés. Cf. Biographie universelle, t. IX.
Collombet Franciszek Zenon, ur. 1808 w Sièges, w Jura, um. 1853 w Lyonie, pracował w Kurjerze lyońskim, w Przeglądzie lyońskim, w Dykcjonarzu historycznym Fellera, w Bjografji powszechnej Didota, wszędzie jako obrońca religji katolickiej. Wydał oddzielnie Hist. de s. Jérôme, 1844; Poëmes de Florus; Etudes sur les historiens lyonnais; Hist. critique de la suppression de jesuites, Lyon 1846; Chateaubriand, sa vie et ses écrits, Lyon 1851; przełożył żywot św. Cyprjana (ob.), napisany po angielsku przez Poole’a; wydał Lettres inédites de Leibnitz à l’abbé Nicaise (1693—
