z Pamiętników Jana Chrz. le Pers, jezuity, misjonarza na S. Domingo, i z innych dokumentów); w Nowej Francji (Hist. et descript. générale de la Nouv. France, Paris 1744 3 v. 4to; inna ed. tegoż r. 6 v. 12); w Paragwaju (H. du Par., Paris 1756 3 v. 4, ib. 1757 6 v. 12); nadto napisał żywot założycielki urszulinek w Nowej Francji (Vie d. l. mère Marie de l’Incarnation, Paris 1724). Dzieła jego o Japonji, Nowej Francji i Paragwaju służyły za podstawę kilku opisom tych krajów, wydanych w naszych czasach. Ob. De Backer, Biblioth. X. W. K.
Chasluim (Vulg.), hebr. Kasluhim, 70: Χασμωνιείμ (w edycjach drukowanych), lub Χοσμωνιεὶμ (w kodeksie A). Według Gen. 10, 14. Chasluim pochodzili od Egipcjan (Mesraim) i dali początek Filistynom i Kaftorytom (ob. Kaftor). Chasluici byli więc pokrewnymi Filistynom i Kaftorytom. Komentarowie przyjmują wykład Bocharta (Phaleg. IV 31), który przez Chasluitów rozumie Kolchidów; ci bowiem, według dawnych historyków, mieli pochodzić z Egiptu, podobnie jak Chasluim. Według innych, Chasluim mieszkali na wybrzeżu, rozciągającém się od delty egipskiej na wschód, aż do rzeki Egiptu (torrens Aegypti, u pisarzy grec. i łac. Rhinocolura v. Rinocorura, dziś Wadi-el-Arisz). W tém miejscu upatrywał ich Förster (Epistolae ad Michaël. Spicileg. geogr. hebr., Götting. 1722 s. 16), na co zgadzają się i nowsi egiptologowie. Do tego wniosku doprowadza nazwa tej prowincji, nadawana przez dawniejszych świeckich pisarzy: mons Casios, arenae Casiae, Cassiotis, podobne do dzisiejszej nazwy Ras-el-Kasrun (przylądek Kasrun), gdzie znaleziono szczątki dawnych murów i zasypane cysterny. W języku koptyckiem ghäs, v. khäs znaczy górę; lokh zaś, v. rokh — goreć; cała téż prawie ta strona jest jakby spaloną od słońca; obfituje przeważnie w piaski i sól. Ob. Ebers, Aegypten u. d. Bächer Moses, Leipzig 1868 s. 120.. X. W. K.
Chassay Fryderyk Edward, kanonik w Bayeux, prof. Pisma św. w Sorbonie, napisał wiele dzieł częścią moralnych, jak: Pureté du coeur (1850), Manuel d’une femme chrétienne (1849), La femme chrétienne dans ses rapports avec le monde (1850, 1863; tłum. na język polski ks. Dziubacki, Warsz. 1852), Les devoirs des femmes dans la famille (1852), Les difficultés de la vie de familie (1853), Les epreuves du mariage (1853); częścią historyczno-egzegetycznych, jak: Hist. de la Redemption (1850), Jesus lumière du monde, hist. de la predication de l’Evangile par Notre-Seigneur (1855), Jesus Sauveur du monde, hist. de la Passion (1854), Jesus vainqueur de la mort, hist. de la Resurrect. (1854), Les apotres praedicateurs de l’Evangile; tudzież kontrowersyjne: Defense du christianisme historique (2e wyd. 1851 3 t. in-12), Le mysticisme catholique (1850), Cathechisme historique des incroyants; Le Christ et l'Evangile, hist. crit. des systémes rationalistes contemporains, sur les origines de la révélation chrétienne, 1—2 part. (1847). Migne, w Démonstrations evangeliques t. 18 wydał następujące pisma Ch-a: Le docteur Straus, Histoire crit. du systeme mythique; Catalogue raisonné des apologistes chretiens (od czasów tak zw. odrodzenia aż do restauracji); Le protéstantisme; Le rationalisme; Le socialisme; Dissertation supplementaires; osobno: Histoire du XIX siécle suivie de la chute primitive, prouyée par les traditions et du dr. Strauss juge par ses pairs (l853), i jako wstęp do Démonstr. évang.
Chastel (czyt. Szatel) Marja Anioł, francuz, ur. w Corseul, djec. St-Brieuc, 12 Lut. 1804 r., do jezuitów wstąpił 1827 r., pełnił różne
