2) Dodatek (t. 26-y) do Encyklopedji kościelnej (Kirehen-Lexicon) Wetzer’a i Welte’go, którą z niemieckiego przełożył Goschler. 3) Popularna historja Papieży (Histoire populaire des Papes, Paris 1860—62 24 v. in-18), z której kilka tomików było przełożonych na jęz. pol. w Poznaniu. 4) Le curé d’Ars, notice biographique sur Jean B. Vianney, mort en odeur de sainteté le 4 août 1859, Paris 1859 in-18. 5) Histoire de France jusqu’à l’an 1789, ib. 1864 2 v. in-12. 6) Cours abrégé d’histoire universelle, ib. 1865 in-12 3 v. 7) Novueau cours d’histoire universelle (obszerniejszy kurs), ib. 1860—62 6 v. in-12; nowe wyd. ib. 1870. 8) Histoire contemporaine, ib. 1864 3 v. in-12; 4e wyd. 1869 r. jest uzupełnieniem do 3 poprzednich dzieł. 9) Annuaire catholique, histoire religieuse, politique, philosophique, litteraire et scientifique de l’annés 1862, ib. 1864 in-8, 10) Les fêtes de Rome, Histoire de la canonisation des SS. Martyrs du Japon et de S. Michel de Sanctis, ib. 1862 in-12. 11) Almanach du monde catholique 1873. Przełożył także z angielskiego, lub oryginalnie napisał kilka dzieł beletrystycznych i okolicznościowych. Między temi ostatniemi są i takie, które mają stałą wartość, jak np. La Royauté pontificale devant l’histoire et bonne foi, Par. 1860 in-12. La réponse de Rome à M. de La Gueronniere, docmnents divers, ib, 1861 in-8, i in. Pod pseudonimem Racine Aristophane wydał dzieło: La déconfiture de jésuites; tragi-comédie, suivie des notes explicatives et justificatives, Par. 1844 in-8. X. W. K.
Chapia (czyt Szapia) Karol, francuz, ur. r. 1807 w Belmont, w Wogezach, dawniej proboszcz w Damas, teraz w Vitel, członek korespondent instytutu historycznego, akademji Stanisława (Leszczyńskiego) w Nancy i in. Wydał dzieła: Histoire du B. Pierre Fourier, Nancy 1850 2 v. Le Martyrs du Japon, suivis d’un appendice sur les canonisations, Paris 1862. Les Saints de chaque jour, ib. 1856. La vie d’une sainte pour chaque jour de l’année, Bar-le-Duc 1864 2 v.
Chardon Karol, ur. w Ivoi-Carignan 1695, został benedyktynem 1712 (kongr. ś. Witona). Kapituła jeneralna w Toul odjęła mu 1730 r. profesorstwo, z powodu jego opozycji pko bulli Unigenitus. Um. w Metz 21 Paźdz. 1771. Znał języki grecki, hebr. i syryjski. Napisał historję sakramentów (Histoire des sacrements, Paris 1745 6 v.), dzieło wielkiej erudycji, odpierające błędy sakramentarzy, uzasadniające wiarę i praktykę Kościoła prostym wykładem faktów. Dzieło to, tłum. na język łaciński, wyszło w Brescii w 3 t. in 4.
Charenton (czyt. Szarantą). Zjazd kalwinistów w Charenton jest ważnym w historji protestantyzmu, gdyż tam po raz pierwszy probowano zjednoczyć luteranów z kalwinistami. Pewien kupiec luterski w Lyonie, pragnąc poślubić córkę kalwinisty, oświadczył, że jest gotów zostać członkiem kościoła reformowanego i przyjąć tam kommunję, byle nie wymagano odeń wyrzeczenia się wiary w rzeczywistą obecność Chrystusa w Eucharystji. Było to za czasów wojny trzydziestoletniej, kiedy Gustaw Adolf świetne odnosił zwycięztwa, a protestanci głosili blizki upadek Kościoła katolickiego. Ta nadzieja wzbudziła w nich żywe pragnienie zlania w jedno wszystkich sekt protestanckich, by tém pozyskać sobie wielkiego króla Szwecji; kalwiniści też francuzcy uznawali za właściwe poczynić ustępstwa dla luteranów, tak sprzeczne z ich nieubłaganą dotąd nietolerancją. Pod wpływem tej myśli kaznodzieje kalwińscy francuzcy, którym przedstawiono życzenie kupca lyońskiego, zebrawszy się 1631 r. na synod
