główne punkty artykułów wyznania augsburgskiego. Wszędzie autor opiera się na tekstach i zdaniach tak katolików jak i protestantów, dążąc zawsze do pojednania. Te pojednawcze usiłowania i osobisty jego katolicyzm zaprowadziły go tu za daleko; jednakże dzieło to podobało się cesarzowi, który chciał jeszcze ustnie znieść się z autorem, lecz ten oddawna chory, um. 3 Lutego 1566 r. Consultatio, wbrew woli Cassandra, w 11 lat po śmierci wydrukowana została w Kolonji 1577 r. in-4, przez Woutersa; z uwagami Hugona Grocjusza w 1641 r., Conringius’a 1659 r. Do głośniejszych pism C-a należą: De sacra Communione christiani populi in utraque panis et vini specie, 1564 r. in-4; dzieło to zwróciło uwagę Ferdynanda I na autora. De officio pii ac publicae tranquillitatis vere amantis viri in hoc religienis dissidio, wydane bezimiennie w Bazylei 1561 r. Kalwin, przypisując je Franciszkowi Baldwinowi (ob. I 616), wystąpił przeciwko temuż publicznie, na co otrzymał i od prawdziwego i od mniemanego autora odpowiedź. C. pod pseudonimem Veranius Modestus Pacimontanus napisał: Defensio traditionum veteris Ecclesiae et ss. Patrum adversus Johan. Calvini criminationes, 1562. Wszystkie dzieła C-a w Paryżu r. 1616 wydał prawdopodobnie Jan Kordezjusz, kanonik z Limoges; wydanie to wkrótce umieszczone zostało w indeksie. Cf. Meuser, Historją teologów kolońskich w XVI w., pomieszczona w Dieringer’a Zeitschrift für Wissensch. u. Kunst. 1845 t. 4 p. 205. (Haeusle).
Castagniza Jan, benedyktyn hiszpański, kapelan Filipa II, króla hiszp.; um. 1598 w Salamance. Oprócz kilku żywotów świętych, napisanych po hiszp., zostawił dzieło: De la perfecion de la vida Christiana, które, zdaniem wielu, ma być oryginałem znanej bardzo i przez teatynów Wawrzyńcowi Scupoli przypisywanej książki: Walka duchowna. N.
Castel Ludwik Bertrand, ur. w Montpellier 1688 r, do jezuitów wstąpił r. 1703, † w Paryżu 1757. Życie swoje całe poświęcił matematyce, fizyce, optyce. Sporą ilość pism jego tej treści wylicza De Backer, Bibl. des écriv. d. l. comp. d. J. 2-e ed. X. W. K.
Castellesi (Castellensis, Castellus) Adrjan, kardynał, ur. w Corneto (i ztąd kardynałem de Corneto zwany), w Toskanji, z ubogiej rodziny, wyniósł się wysoko swojemi zdolnościami. Innocenty VIII Pap. wysłał go do Szkocji, na pogodzenie stronnictw tym krajem wstrząsających, ale C. w Londynie się zatrzymał, dowiedziawszy się, że Jakób III zginął w walce z poddanymi. Morton, arcbp z Canterbury, przedstawił go Henrykowi VII, jako najodpowiedniejszego do prowadzenia interesów angielskich w Rzymie. Król ten tak dalece był zadowolniony z jego usług w tej misji, iż 1503 dał mu biskupstwo Hereford, a następnego roku Bath i Wells, a od Aleksandra VI Pap. dostał kardynalstwo. Za Leona X Pap. Castellesi wplątał się w spisek pko temu Papieżowi; gdy się spisek wydał, C. przyznał swoją winę, a jako bardzo bogaty skazany został na zapłacenie 25,000 dukatów. Nie chcąc jednak takiej sumy płacić, przebrany uciekł z Rzymu i schował się gdzieś tak dobrze, że nic już o nim odtąd nie wiadomo. Podobno schronił się do Konstantynopola i um. 1518; była także pogłoska, że go zabił i ograbił służący. C. należał do najznakomitszych latynistów swego czasu, wiele łożył kosztów na zachęty dawane na studja klasyczne; krewnego swego Polidora Vergiljusza wysłał do Anglji, aby tam szerzył zamiłowanie tych studjów. Sam zostawił kilka drobnych pism, wykwintną pisanych łaciną, o których ciekawe dzieło wy-
