nie Napoleona. B. był jednym z sekretarzy i członkiem komissji jedenastu, mającej przygotować odpowiedź na propozycje cesarza. Większość komissji zdecydowała, że zgromadzenie nie ma prawa, nawet prowizorycznie, zastępować własnemi rozporządzeniami papiezkich bull nominacyjnych; sobór zatwierdził uchwałę komissji. Rozgniewany cesarz rozwiązał sobór 10 Lip. 1810 r., a w nocy z 11 na 12 Lip. B., z biskupami Gandawy i Namur, został zamknięty w polityczném więzieniu w Vincennes. Po zrzeczeniu się biskupstwa, wypuszczony na wolność, osiadł w Falaise. Papież nie zatwierdził owego zrzeczenia się, i B., który się poddał decyzji Papieża, powtórnie dostał się do Vincennes. Na początku 1814 Napoleon, ustępujący przed sprzymierzonymi do Troyes, znalazł dość czasu na to, aby zażądać od tamtejszej kapituły obioru administratora. Na uczynioną mu uwagę, że biskup żyje jeszcze, odpowiedział: „A więc każę go rozstrzelać i katedra będzie wakować.“ Szczęściem, groźba nie została wykonaną i więziony biskup wrócił później do swojej djecezji. D. 21 St. 1815 r. B. powiedział mowę pogrzebową, na cześć Ludwika XVI. Podczas stu dni mieszkał w Vaugirard pod Paryżem. W 1817 mianowany został arcybiskupem Vienne, lecz ponieważ djecezja ta nie była jeszcze przywrócona, pozostał więc w Troyes; 31 Paźdz. 1822 otrzymał godność para Francji. Kiedy Ludwik XVIII przedstawił Piusowi VII do kapelusza kardynalskiego arcbpa Sens, ks. de la Fère, Papież wahał się czas niejaki z zatwierdzeniem propozycji królewskiej, gdyż chciał godność ową nadać biskupowi Troyes. Leon XII dał mu tytuł arcybiskupa i paljusz. W nocy z 19[1] na 11 Maja 1825 r. dotknięty apopleksją, we dwa dni potém życie zakończył. Boulogne był jednym z najznakomitszych biskupów francuzkich z czasów Napoleona i Ludwika XVIII. Dzieła jego, obejmujące 8 tomów, zaczęły wychodzić w 1827: 1) Sermons et discours inédits (Kazania i mowy niewydane) 4 t.; 2) Mandements et instructions pastorales (Listy pasterskie) 1 t.; 3) Mélanges de religion, de critique et de littérature (Rozmaitości religijne, krytyczne i literackie) 3 t. W 1830 ukazały się: Panégyriques, oraisons funébres et autres discours (Panegiryki, mowy żałobne i inne). Boulogne był jednym z głównych redaktorów Annales catholiques, wydawanych następnie jako Annales philosophiques, morales et litteraires, a później jeszcze p. t. Mélanges de philosophie. Pracował on także w Memorial catholique i Encyclopédie des gens du monde, w Quotidienne, Gazette de France, France litteraire i Journal des Débats, który był wtedy katolickim dziennikiem. — Cf. Quérard, La France litteraire, supplément; A Rispal, w VII tomie Nouvelle biogr. universelle, publ. par Didot fr., Par. 1853. (Gams.) J. N.
Bourdaloue Ludwik, ur. w Bourges 20 Sierp. 1632 r., w 15 roku życia wstąpił do towarzystwa Jezusowego, którego stał się ozdobą i chlubą. Stefan Bourdaloue, ojciec Ludwika, człowiek pełen zacności i zdolny adwokat, z tém większą pociechą zgodził się na wybór syna, że i sam, będąc młodzieńcem, pragnął być członkiem Tow. J. — Młody Bourdaloue, przeznaczony do wykładania filozofji i teologji moralnej, brał udział w dysputach naukowych, a powodzenie, z jakiém występował, skłoniło przełożonych do wskazania mu kazalnicy, jako najodpowiedniejszej jego zdolności i talentom. Przez parę lat kazywał na prowincji (1665—1669), poczém wezwany został do Paryża. Bourdaloue nietylko ziścił powzięte o nim nadzieje, ale je przewyższył. Trzydzieści cztery lata kazał, a ka-
- ↑
Błąd w druku; powinno być – 10.
