i kilka razem śpiewali. Zakazano tedy surowo powyższą konstytucją binacji; dopiero Leon X, przez bullę „Sacrosanctae“ (jeśli ta autentyczna?) 1515 r., dozwolił jednemu kapłanowi w dniu jednym, lecz w dwóch opuszczonych, a przez biskupa pod zarząd jednego oddanych kościołach, dwie Msze w niektóre święta odprawiać (l. c. str. 323). Rządcy djecezji w gracjach po dziś dzień zwykle władzę pozwalania binacji dostają; chwalebnym jednak obyczajem, od kilku wieków, nigdy pono z takowej łaski nie korzystano. W kościele też wschodnim pod żadnym pozorem nigdy tego nie robiono; nawet na ołtarzu, na którym już dnia tego Msza odprawiona, drudzy odprawiać nie zwykli. W niektórych kościołach Hiszpanji mają pozwolenie dwie i trzy Msze w dzień zaduszny odprawiać; ale krom za jednę, za inne stypendjum brać nie wolno. Nie wolno też, nawet mającym pozwolenie binacji, dwóch liturgji w Wielki Piątek odprawiać, bo po odprawieniu jednej liturgji, już nie są naczczo. Mający pozwolenie binacji, w dzień Bożego Narodzenia sześciu mszy odprawiać nie może.
Binder Wilhelm Chrystjan, ur. 1810 r. w Weinsbergu, uczył się w uniw. tybingskim, r. 1831 został professorem literatury niemieckiej i historji w gimn. w Biel (kanton Bern), r. 1833 otrzymał urząd w kancelarji państwa w Wiedniu, podróżował po Francji, Anglji i wschodzie; r. 1845 złożył katolickie wyznanie wiary i przeniósł się r. 1846 do Augsburga. Napisał: Der deutsche Horatius, Ludwigsb. 1831; Gesch. der Stadt Biel, 1834; Fürst Cl. Metternich, Schaffh. 1836, 3 wyd. 1845; Der Untergang des polnischen Nationalstaates, Stuttg. 1839 2 t.; Peter d. Grosse u. sein Zeitalter, Reutl. 1841; Allemanische Volkssagen, Stutg. 1844, 2 t.; Der Protestantimus in seiner Selbstauflösung (o rozkładzie protestantyzmu), Schaffh. 1843, 2 w. 1846; Gesch. d. philosophischen u. revolutionären Jahrh. 1844, 2 t.; C. Haas u. die unredlichen unter seinm Gegnern, Leipz. 1844; Fr. Hurter, Der Widergeborne (o nawróceniu Hurtera), Augsb. 1845; Meine Rechtfertigung u. meine Glaube, 1845. Od r. 1846 do 1850 prowadził redakcję Encyklopedji powszechnej katolickiej, (12 tomów Regensb.). N.
Binder Mateusz Józef, ur. 1822 w Maria-Laach (w niższej Austrji). Od r. 1846—1852 był proboszczem w St. Valentin i w St. Pölten, poczém został professorem, a 1861 r. dyrektorem seminarjum djecezjalnego i kanonikiem honorowym w St. Pölten. Napisał: Gedenkbuch zur Feier d. dogmat Entscheidung üb. d. unbeffleckte Empfäng. Mariä, 1856; Praktisches Handbuah des kath. Eherechts, 1857, 2 wyd. 1865. Od 1858—61 redagował częścią sam, częścią z Kerschbaumerem teologiczne pismo perjodyczne Hippolytus, jest współpracownikiem powszechnej gazety literackiej katolickiej i austrjackiego teologicznego kwartalnika. N.
Bingham Józef, uczony anglikański, ur. 1668 r. w Wakefield, w Yorkshire; słuchał nauk w Oksfordzie, gdzie później i sam był professorem. Z powodu kazania o Trójcy Przenajśw., oskarżony o herezję, opuścił uniwersytet, oddał się obowiązkom pasterskim i um. jako proboszcz w Hawart, blisko Portsmouth 1723 r. Sławne jego dzieło o starożytnościach chrześcjańskich: Origines seu antiquitates ecclesiasticae, 1708, unieśmiertelniło imię jego w świecie naukowym. (J. C.) W. F.
Binterim Antoni Józef, ur. 1779 r. w Düsseldorf, r. 1796 wstąpił do zakonu franciszkanów. Roku 1802 wyświęcony na kapłana
