r. w Augsburgu, ale nie wrócił już do obowiązków kapłańskich; upoważniony został przez kardynała Campeggio do prowadzenia interesów handlowych ze swoim teściem. Pomimo prześladowań, nie zmienił swego przekonania, i dla tego nie należy go brać za innego Billicana, zostającego w usługach Filipa, landrafa heskiego, protestanta. Więcej szczegółów u Döllingera, Die Reformation t. 1 p. 142. (Hefele) W. F.
Billiet Aleksy, ur. 28 List. 1783 r. Pierwsze nauki odebrał od swego proboszcza; jako młody góral stanął do egzaminu w seminarjum w Chambery. Młodzi aspiranci uśmiechali się trochę z góralskiego kandydata, ale egzamin wybornie zdany, zjednał mu odrazu poszanowanie nowych kolegów. Wkrótce po wyświęceniu ks. Billiet został professorem seminarjum, a nie długo jego przełożonym i oficjałem biskupim. D. 19 Marca 1826 r. konsekrowany na bpa Saint Jean de Maurienne, r. 1840 przeniesiony na stolicę Chambery, a r. 1861, na wyraźnie żądanie Papieża, przyjął purpurę kardynalską. Honorów nie szukał i przyjmował je z prostoduszną obojętnością. Pamiętniki akademji sabaudzkiej (Mém. de l'acad. de Savoie) zawierają wiele jego artykułów z dziedziny mineralogji, klimatologji, metereologji i geologji. Pozostawił po sobie Pamiętniki. Um. świątobliwie 30 Kwietnia 1873 r. N.
Billuart Karol Renatus, znakomity teolog, ur. 8 Stycz. 1685 r. w Revin nad Mezą, we francuzkiej Flandrji. Wstąpił do zakonu dominikańskiego, uczył długi czas teologji moralnej i dogmatycznej; po trzykroć obierany był na prowincjała. Um. w Revin 20 Stycz. 1757 roku. Główne jego dzieło teologiczne, Summa S. Thomae, hodiernis academiarum moribus accommodata, sive cursus theologiae universalis juxta mentem, et in quantum licuit, juxta ordinem et litteram D. Thomae in sua Summa, miało wielkie powodzenie. Wyszło naprzód w Liège 1746—51 r., potém w Wenecji i Würtzburgu, już to w 20 t. in 8-o, już w 3 t. in fol. drukowane. Szczególniej szczegółowo przedstawia historję sporów dogmatycznych, idąc za „Historją kościelną“ Aleks. Natalisa. W skróceniu toż samo dzieło wyszło w 6 t. in 8-o r. 1754. Dziś jeszcze Biliuart we Francji jest bardzo ceniony, w nowszych też czasach miał dwa już wydania. (Mogunt. 1839. 10 t. 8-o). (J. C.) W. F.
Binacja, (z łacińskiego binus, podwójny), odprawianie dwóch Mszy przez tegoż kapłana w dniu jednym. Kapłan, mający na to pozwolenie papiezkie albo biskupie z delegacji, postępuje sobie tu, jak przy trzech Mszach w dzień Narodzenia Bożego. Jeżeli w tym samym kościele obiedwie Msze odprawia, dla dogodzenia pobożności osobom, w różnej porze Mszy słuchać chcącym, powinien koniecznie za pierwszym i drugim razem tego samego kielicha używać; gdy zaś Mszę jednę odprawia w jednym kościele, a z drugą jedzie daleko; jeżeli może, kielich użyty do pierwszej powinien wziąść z sobą; jeżeli trudno, może drugiego użyć. Tak zawyrokowała S. R. C., a dekret jej zaaprobowany d. 11 Marca 1858 r. Właściwie tylko wtenczas daje się kapłanom pozwolenie binacji, gdy w różnych kościołach dwie Msze potrzeba odprawić we święta, a nie masz ktoby je odprawił. U nas pod tym względem w wiekach średnich wielkie musiały być nadużycia, gdy ex Antiquis (w Konstyt. synod. Wężyka str. 224) czytamy, że księża, przez chciwość, w różnych kościołach po kilka Mszy w jednym dniu odprawiali, i w jednym a tymże kościele, przenosząc się z ołtarza na ołtarz, Mszę kawałkami czytali, albo też po dwie
