vis et utilis zoographia Cochlaei, napisana z powodu wydanej przez ostatniego książki: De sacris reliquiis Christi et Sanctorum ejus contra Calvini calumnias et blasphemias responsio per Joh. Cochlaeum. Historyczne dzieła Bezy: L'Histoire ecclésiastique des églises réformées au royaume de France depuis 1521—63, Anv. 1580, 3 t., i Icones virorum illustrium cum emblematibus, Genev. 1580. Największą sławę wszakże zdobył sobie B. przetłumaczeniem N. Testamentu z greckiego na łacinę. W tłumaczeniu tém, które wielkiej wziętości między kalwinami używało, jest jednak mnóstwo błędów, jak to wykazał Ryszard Simon (w dziele: Kritische Schriften über d. N. Test. üb. v. Cramer, II th. p. 543). Opracował także nowe wydanie greckiego tekstu N. T. (ob. Biblja §15). W pierwszém wydaniu, poświęconém Elżbiecie, królowej ang., obok tekstu greckiego, umieszczone są dwa łacińskie tłumaczenia, jedno Wulgaty, a drugie własne Bezy, z krytycznemi i egzegetycznemi objaśnieniami. (Cf. Hug, Einl. in die Schriften des Neuen Testaments, 3te Aufl.). Co się tyczy bjografji Bezy, zasługują na uwagę, oprócz dawniejszych (jak Fayusa, ucznia i kolegi B. i Baylego): Fr. Chr. Schlossera (Leben des Theod. de Beza und des Petrus Martyr Vermili, 1809) i J. W. Baum'a (Th. Beza, nach handschrift. Quellen dargesstellt, 1843). Pierwsze dzieło zajmuje się głównie polityczną działalnością Bezy, drugie bada wszystkie wypadki z życia ucznia Kalwinowego. (Brischar). J. N.
Bezbożność. Jak teoretyczne przeczenie Boga nazywa się ateizmem, tak praktyczne, życiowe, nazywa się bezbożnością. W najszerszém tedy znaczeniu, każdy grzech będzie bezbożnością, bo każdy jest faktyczną negacją porządku moralnego, na woli Bożej opartego. Pismo św. często używa wyrazu bezbożność, bezbożny, w tém znaczeniu. Cf. Gen. 18, 23; Ex. 9, 27; Ps. 64, 4; Prov. 13, 6; 24, 15; Zach. 5, 8. Zwyczaj jednak wyrazowi temu nadał znaczenie wyższego stopnia złości, i rozumie przezeń lekceważenie i pogardę okazywaną dla religji. W tém znaczeniu częściej i Pismo św. używa tego wyrazu. Cf. Eccle. 3, 16; Eccli. 49, 3; Jerem. 14, 20; Osee 10, 13; Mal. 4, 1. Bezbożnik więc nietylko jest grzesznikiem, nietylko przełamuje prawo, ale gardzi niém, a przechodząc naturalnie ze sfery moralnej w sferę religijną, gardzi porządkiem religijnym, na jakim opiera się porządek moralny. Cf. art. Niedowiarstwo. N.
Bezek, miasto chananejskie, wspomniane w Jud. 1, 3... i I Reg. 11, 8.; w pokoleniu Manassesa (drugiej półowy, z tej strony Jordanu). Tak przynajmniej wnosićby należało z Euzebjusza (Onomasticon), który kładzie to miasto między Sichem (Neapolis) i Bethsan (Scythopolis), i na 17 mil rzym. od Sichem znalazł dwie wsie, noszące nazwę Bezek. Inni, tegoż nazwiska również dwie wsie znaleźli około Bethsur (v. Bessur) i Betleemu, w pokoleniu Judy. Na to ostatnie pozwala tekst Jud. 1, 3..., gdzie autor mówi, że pokolenie Judy, zaprosiwszy do siebie Symeonitów, z ich pomocą zdobyli miasto Bezek. Królem tego miasta był podówczas Adonibezek (pan Bezeku), potężny władca, który przeszło 70 królów (właścicieli pojedyńczych miejscowości) pobił i, okaleczywszy ich trzymał pod stołem swoim. Bezek niektórzy mają za jedno z Bezeth (I Mach. 7, 19. ob. Bethzecha). X. W. K.
Bezgrzeszność Jezusa, u greckich teologów ἀναμαρτησία, u łacińskich, za św. Hieronimem, impeccantia, impeccabilitas (bezgrzeszliwość). Mówiąc o bezgrzeszności Jezusa, można mieć tylko na myśli ludzką naturę
