Babiniec, zwany inaczej kruchtą (od crypta), jest to przedsionek kościelny, w którym zwyczajnie baby żebrzące siadywają.
Babylas, zwany także Babyllus i Babila, bp antjocheński i męczennik. Na biskupiej stolicy antjocheńskiej nastąpił po Zebinusie, około 237 r., i z apostolską gorliwością przez lat 13 przewodniczył temu kościołowi, za panowania obu Gordjanów, Filipa araba i Decjusza. R. 250 umarł śmiercią męczeńską (Euzeb. H. E. 6, 39). Szczegóły jego życia nieznane, z wyjątkiem tylko tego faktu, że jednemu z cesarzów wzbronił wejścia do kościoła w wigilję Wielkanocy, z powodu ciężkich przewinień tego panującego; niepewna rzecz tylko, który to był cesarz. Św. Chryzostom (cf. Homil. de S. Babyla, i Lib. contra gentes) nie wymienia nazwiska; nieautentyczne akta św. Babyli, pomieszczone u Bollandystów, podają Numerjana. Cesarz ten rozgniewany, miał wtrącić biskupa do więzienia, gdzie ten, w skutek złego traktowania, niedługo potém życie zakończył. Podług Euzebjusza, miał to być Filip arab, który, przy drzwiach kościelnych zatrzymany, pokutę kościelną czynił. Nieprawdopodobną jest rzeczą, aby Filip miał być pierwszym cesarzem chrześcjańskim, jak to chce Euzebjusz, a za nim św. Hieronim, św. Wincenty leryneński, Orozjusz i inni. Św. Hieronim opowiada, iż Decjusz kazał Babylasa wtrącić do więzienia, z którego ten już nie wyszedł. W takim razie Decjusz był owym cesarem, któremu wstęp do kościoła był przez Babylasa wzbroniony; jeżeli tylko dwa te fakta, zabronienie cesarzowi wejścia do kościoła i uwięzienie świętego, są z sobą w bezpośrednim związku. Tak też przypuszczają niektórzy. Przed śmiercią żądał Babylas, aby kajdany jego z nim razem były pogrzebane. Nad grobem jego chrześcjanie zbudowali później kościół. W półowie IV w., cesarz Gallus kazał relikwie świętego przeprowadzić do Daphne, w pobliżu Antjochji, gdzie też kościół został zbudowany. Oddawna już miał tam swoją świątynię Apollo, czczony w sposób bezwstydny; od czasu tego przeniesienia relikwji, stracił swoje znaczenie, wyrocznie jego zamilkły (Theodoret. H. E. III 10). Gdy jednak r. 362, Juljan apostata chciał się dowiedzieć od Apollina o rezultacie wojny, przedsiewziętej przeciwko Persom, otrzymał odpowiedź, że bożek tylko wtenczas przemówi, kiedy kości Babylasa będą wyniesione. Juljan nakazał natychmiast kości te usunąć. W uroczystej processji przenieśli chrześcjanie te relikwje do Antjochji, śpiewając psalmy i po każdym wierszu powtarzając: „Pochańbieni będą wszyscy, którzy bałwanom cześć oddają.“ Następnej zaraz nocy spaliła się świątynia Apollina; Juljan podejrzenie miał na chrześcjan, ale kapłani Apollina zapewnili go, że ognień spadł z nieba i okoliczni mieszkańcy stwierdzili, że widzieli spadającą błyskawicę. Pomimo tego, Juljan kazał zamknąć za karę wielki chrześcjański kościół w Antjochji i drogie jego sprzęty zabrać do skarbu cesarskiego; do dalszych prześladowań przeszkodziła mu wyprawa przeciwko Persom, z której już nie wrócił. W czasie wojen krzyżowych, ciało św. Babyli przeniesiono do Kremony. Pamiątkę jego Kościół łaciński obchodzi 27 Stycznia, grecki 4 Września. (Fritz). N.
Bacchyllus (święty), bp Koryntu, żył ok. r. 196. Euzebjusz (H. E. V 22, 23) i św. Hieronim (De scriptorib. eccl. c. 44) zaliczają go do pisarzy kościelnych. W sporze o obchodzenie świąt wielkanocnych, pisał De Paschate. Dziś nic się z jego pism nie pozostało. Pamiątka jego obchodzi się 7 Stycznia. X. W. K.
