et doctrina Jesu Chr. Wiedeń 1667 i 1674. 3) Poesis lyrica, Wiedeń 1670, Amsterd. 1711. 4) Poesis dramatica, p. I—IV, Kolonja 1675 — 79. Um. 6 Grudnia 1685 r., przeżywszy lat 74.
Ave Maria. Pozdrowienie anielskie Najświętszej Panny, którego pierwsze słowo od wieków u nas przetłumaczono, a przynajmniej tak je Leopolita przełożył: Zdrowaś.. Modlitwy tej słowa: Zdrowaś łaski pełna, Pan z tobą, błogosławionaś ty między niewiastami, są wymówione przez Gabrjela archanioła (u św. Łuk. I 28), te zaś: i błogosławion owoc żywota twojego, od św. Elżbiety, żony Zacharjasza; resztę następnie, dodał Kościół. Baronjusz (An. ad a. 431 n. 179) podaje, że ojcowie soboru efezkiego, potępiwszy herezję nestorjańską, zwrócili się do nieba z modlitwą: Święta Marjo, matko Boża, módl się za nami grzesznikami. Amen. Mabillon (in praef. ad Acta SS. Ord. Ben.) jednak twierdzi, że dopiero po 1500 r. modlitwa ta weszła do modłów publicznych. Wyrazy: „teraz i w godzinę śmierci naszej,“ użyte były po raz pierwszy przez braci mniejszych, w ich brewjarzu, drukowanym 1515 r. (Catalani w Pontifi c. Rom. t. II tit. 15 § 2). Używali tych wyrazów inni zakonnicy w swoich brewjarzach; w brewiarzu rzymskim znalazły się one dopiero za Piusa V (wydany 1566). Liturgja św. Jakóba, zamiast naszej, ma inną formułę: „Ave Maria... benedictus fructus ventris tui, quia Salvatorem peperisti animarum nostrarum. Ob. Anioł Pański.
Ave Maris Stella, hymn najprzedniejszy na cześć Matki Boskiej, przez św. Bernarda ułożony, a w nieszporach większej części świąt jej odmawiany. W chórze, pierwsza jego strofka mówi się lub śpiewa klęcząco.
Ave Regina Coelorum, jedna z antyfon na cześć Najśw. Panny, kończących officjum. Odmawia się od komplety dnia Oczyszczenia N. P. włącznie, aż do wielkiego czwartku wyłącznie. Niewiadomo kto jej autorem. Wiersz Dignare etc., podług św. Hieronima, pochodzi od św. Efrema.
Avila. Z pomiędzy wielu uczonych tego nazwiska, wymieniamy kilku znaczniejszych. 1. A. Franciszek, dominikanin, † 1604 w Rzymie. Napisał De gratia et libero arbitrio, Romae 1568; Dissertatio de confessione per litteras sive per internuntium capitibus 29 complexa, Romae 1599. — 2. A. Sancio, bp. Placencji w Hiszpanji, † 1525, był spowiednikiem św. Teresy, autor wielu dzieł ascetycznych i kazań. — 3. A. Stefan, jezuita, hiszpański, † 1601 w Limie, w Peru, gdzie uczył teologji. Napisał Compendium summae seu Manualis doctoris Navarri in ordinem alphabeticum redactum (Leon 1609), i dobry traktat o cenzurach, drukowany w Lyonie 1608 i w Krakowie 1622. — 4. Wielu noszących w historji tę nazwę, pochodziło z miasta hiszpańskiego Avila (Abula), w Starej Kastylji, będącego od V w. stolicą biskupią, zależną dawniej od metropolji Merydy, dziś od Kompostelli czyli Santjago. Tu urodziła się św. Teresa (ob.). N.
Awarowie. Pomiędzy ludami turecko-mongolskiego pochodzenia, które, zaczynając od półowy V w., na Europę napadały, ważne bardzo zajmują miejsce Awarowie, jako sąsiadujący z jednej strony z państwem Byzantyńskiém, z drugiej rozciągający się do pogranicza germańskiego i słowiańskiego szczepu, a więc groźni zarówno dla starej rzymskiej, jak i dla nowej chrześcjańsko-germańskiej cywilizacji. Uciekając przed najazdem Turków, dowodzonych przez Digabula, Awarowie przybyli do Dacji, pomogli Longobardom do obalenia państwa Gepidów, a kiedy Longobardowie do Italji powędrowali, zajęli opróżnione po nich siedziby i rozpo-
