same wymagania stawiać. Ale znowu, jeżeli są stopniowania, jeżeli te stopniowania konieczne, uzasadnione, tedy należy przyznać, że jest także stopień najwyższy, czyli, że są pomiędzy ludźmi jednostki, dla których asceza stanowi nietylko część życia, ale jest życiem całém. A jeżeli kto zapyta, do czego takie osobistości służą na tym świecie? niech im odpowie doświadczenie: zajęci jedynie Bogiem, podczas swej ziemskiej pielgrzymki, wówczas nawet, gdy przestają działać i mówić (co następuje dopiero w wieku znacznie posuniętym), życie ich jeszcze jest płodne przez dobry przykład, jaki dają, przez uszanowanie, jakiém przejmują, przez atmosferę boską, co ich otacza. Wpływ duszy świętej, w której Chr. żyje i widzialnym się staje oczom świata, jest nie do obrachowania. — Systematyczny wykład ascezy i mystyki znajduje czytelnik w dziele: Instiutiones theologiae mysticae ad usum directorum animarum etc., auctore Dominico Schram, ex ord. S. Benedict. nova edit. Parisiae 1868. Tu należą wszystkie dzieła św. Teressy, dzieła św. Jana od Krzyża. Guide ascétique, a l'usage des directeurs spirituels, par Scaramelli de la C. de J. trad. de l'ilalien par l'ab. Pascal, Paris, 4 t. (Mattes). X. R. K.
Aser. 1. Syn Jakóba i Zelphy (Silpa), służącej Lii (Gen. 30, 13), ojciec jednego z pokoleń izraelskich, miał trzech synów i dwie córki (Gen. 46, 17), których potomstwu za Jozuego dostał się wązki, ale żyzny bardzo kawałek kraju, przy morzu Śródziemném (Gen. 49, 20. Deut. 33, 24), od Karmelu na północ po za Tyr i Sydon (Joz. 19, 24). Pokolenie to jednak nigdy nie weszło w posiadanie Tyru ani Sydonu, ani też, zdaje się, i w posiadanie miasta Akko, w pobliżu Karmelu (Sędz. 1, 31). — 2. Aser, z dodaną nazwą Hamichmetat, miasto w pobliżu Sichem (Joz. 17, 7). Jeszcze za Euzebjusza było tam miasto tego nazwiska, na drodze do Scythopolis (Onom. p. w. Ἂσηρ).
Askalon, jedno z pięciu głównych miast filistyńskich, przyznane przez Jozuego pokoleniu Judy, ale, albo krótko tylko, albo nigdy nie było w jego posiadaniu, bo nie ma nigdzie śladu jego tam panowania. A. leżał nad morzem Śródziemném, pomiędzy Gazą a Azotem, o 520 stadjów od Jerozolimy (Jos. de Bell. Jud. III 2, 1). Okolica była bardzo żyzna, osobliwie w rośliny korzenne i wino. Sławne tam były cébule Askalońskie (Plin. XIX 32. Strabo XVI 2, 29). Czczono tam szczególniej Derketo, syryjską Wenerę, pół kobiety, pół ryby. Względem ludu izraelskiego, Askalon miał takie samo stanowisko jak i Azot, ztąd prorocy często grożą mu karą Boską (Amos. 1, 8. Sof. 2, 4. Jer. 25, 20. 47, 6. Zach. 9, 5). Tu Samson pobił 30 Filistynów (Sęd. 14, 19). Jonatan dwa razy zdobył A. (I Mach. 10, 86. 11, 60); upiększał go Herod, budując łaźnie i zakładając wodociągi (Jos. de Bell. Jud. III 2, 1). Mieszkańcy A. jak wprzód dla żydów, tak później dla chrześcjan byli nieprzyjaźni: za Juljana zabijali starców i dziewice chrześcjańskie; krzyżowcom szkodzili, jak mogli. Pomimo tego, chrystjanizm wcześnie znalazł tu wyznawców, a na soborach: nicejskim, konstantynop. 381, djospolit. 415, chalcedoń. i jerozolimskim 536 podpisywali się biskupi askalońscy (Raumer, Palästina s. 172) (Welte).
Asnoth Thabor, miejscowość na granicy pokolenia Neftali. Podług Euzebjusza, w okolicy Djocezarei.
Assemani, imię słynnej rodziny maronickiej, której członkowie, jakkolwiek pochodzący z Libanu, zamieszkiwali po większej części w Rzymie i zdobyli sobie zaszczytne miejsce w gronie uczonych. 1. Najstarszym,
