żenia dochodów skarbowych, podniósł opłatę stemplową, oznaczając od przywileju na arcybiskupstwa duk. tysiąc, na biskupstwa duk. 600, a osobno od dochodów czteroletnich po 5 zł. od stu, co się miało rozumieć o koadjutorach; a gdyby koadjutor nie dożył pobierania dochodów, wtedy, sam procent opłacony, miał być wrócony jego sukcesorom. Biskup, nie mający 30 tysięcy dochodu, wolny był od opłaty tego procentu. Od przywileju na suffraganję duk. 25; od opactwa świeckiego i klaustralnego duk. 50; od prelatury w katedrach duk. 20, w kollegjatach duk. 10; od kanonji w katedrach duk. 12, w kollegjatach duk. 6. Biskupowi jednak, któryby, po upłaceniu procentu od dochodów, w ciągu roku umarł, zastrzeżony był powrót za resztę lat opłaconych. Drugi zaś, stempel dodatkowy od czteroletnich dochodów, licząc 5% od wszystkich beneficjów, z wyjątkiem tych, które nie mają dochodu złot. 2,000, bo od nich opłacał się jeden tylko stempel za zł. 6. Innej prezentacji, to jest nie królewskiej, lecz papiezkiej, biskupiej lub szlacheckiej, beneficjaci nie wpierw obejmowali beneficjum w posiadanie, aż po złożeniu stempla od dochodów, nad czém biskupi czuwać byli powinni. Toż samo obowiązywało duchowieństwo greckiego obrz., lecz biskupi, nie mający 10,000 dochodu, byli wolni od stempla procentowego. Przed zapłaceniem stempla, żaden dostojnik nie mógł w senacie zasiadać, a beneficjat tytułem beneficjum mianować się. Wysokość dochodów miała poświadczać każda respective władza djecezjalna. Inną znowu taksę opłaty naznaczono za w. księstwa Warsz. d. 24 Mar. 1809 r., która każe pobierać po 10% od pensji, jeśli duchowny pobiera ją z kasy publ. Od innych beneficjalistów, stempel za zł. 50; od wikarjuszów złp. 25 (Dz. Praw w. ks. Warsz. tom. III str. 40). Lecz wkrótce znowu zmieniono, bo od r. 1812, od pensji lub dochodu 600 zł., przy nominacji kazano składać stempel za zł. 6; od pensji 601 do 1,000 włącznie, za zł. 50; od 1,001 i wyżej, po 12 zł. od sta; od honorowej kanonji katedralnej zł. 100; od hon. kollegjalnej złp. 50 (l. c. tom IV str. 65). Ta ustawa obowiązywała do r. 1864, w którym nowa taryfa naznaczyła stempel dla beneficjatów, 10% w stosunku pensji lub dochodu; kanonikom gremjalnym 80 rs., a honorowym 10 rs.; lecz Ukaz Najwyższy z d. 14 (26) Grudnia 1865 roku, zwolnił wszystkie osoby duchowne od opłaty stempla (§ 28). X. Z. Ch.
Anni cleri. Tak nazwano w Niemczech składkę beneficjatów, na wzniesienie budowli kościelnych opłacaną, a która na pewną liczbę lat, stosownie do potrzeby, bywa rozkładaną.
Annibal z Kapui, arcyb. neapolitaóski (1579), był nuncjuszem papieskim w Austrji, później w Wenecji. Sykstus V wysłał go do Polski 1586 r., dla popierania zamierzonego wypędzenia Turków z Europy. Zanim dojechał do Polski, zmarł Stefan Batory. W czasie elekcji, A. popierał Maksymiljana rakuzkiego. Knowania elekcyjne zjednały mu wielu niechętnych, tak świeckich, jak duchownych. Pod względem kościelnym odznaczał się żarliwością, popierał bardzo missje w Rumunji, opiekował się jezuitami, bronił praw Kościoła przeciw dyssydentom. R. 1590 wrócił do swego biskupstwa, um. 1595 r. Życie jego opisał Bartł. Chiocarello, w Żywotach arcyb. neapol., 1643; J. Bartoszewicz, w większej Encykl. Orgelbranda. Listy jego, przedstawiające interes dla naszej historji, wydał A. Przeździecki.
