Strona:PL Niektóre poezye Andrzeja i Piotra Zbylitowskich 093.png

Do dziesiąci pachołków ujrzysz u drugiego,
 W hatłasie, w jadamaszku, jako u którego.
Stosujże one czasy, jeśli tak bywało,
 Jeśli tak ochędożnie co żywo chadzało.
Wspomnij i sam, jeśliś miał kiedy barwę taką
 Czasów swoich u pana, a syn twój ma jaką.
A cóż pierwej wysłużył dworzanin u pana?
 Długo się dosługował szarego żupana,
Albo też skóry łosiej, i tę więc chowano
 Do skarbu na drugi raz, skoro przyjechano.
Przetoż niewiem dla czego naszym czasom łajesz,
 Wierę (ale mi odpuść) nie wiesz sam co bajesz.
Trzecią rzecz ci wywiodę której się też chronisz,
 A na ludzką nienawiść prawie dużo gonisz.
Szkoda dziś prawi z ludźmi, szkoda często bywać,
 Szkoda wierę i gości w domu swoim miewać.
A dla czegoż? podobno że cię upojono,
 Albo że cię tam kędyś nie uszanowano.
Czyli cię chciwość z laty obłudna ujęła,
 I tak cię zachowania ludzkiego zbawieła.
Jeśli to z skępstwa czynisz, a zbytniej chciwości,
 A dla marnego grosza opuszczasz ludzkości,
I tracisz zachowanie u ludzi poczciwych,
 A przychodzisz na szacunk ludzi niecierpliwych,
Nadto czasu potrzeby nie masz przyjaciela,
 Którego widzę trudno wywieść ci już z wiela, —
Obaczże się co czynisz, uważywszy rzeczy,
 Którą z nich mieć potrzeba w najpilniejszej pieczy.
Bowiem kto z ludźmi umie, pomoże wszystkiego,
 Nie żałuje, podpije, czyni dla każdego.
Takiemu nie tak srogie przypadki bywają,
 A frasunki nie tak go z nich więc uciskają.
Bo jeśli go fortuna przeciwna w czem ruszy,
 Przecię on w zachowaniu ludzkiem sobie tuszy.
Przetoż sąsiedzie miły, dobre zachowanie,
 Miłość ludzka lepsza jest, nad drogie kamienie.
Tedy dawny mój druhu nie bierz przed się tego,
 Przebywania tak bardzo nie chroń się ludzkiego.
Nie mogąć wszyscy ludzie być jednakiej głowy,
 Jednakich obyczajów, jednakiej wymowy.