Strona:PL Niektóre poezye Andrzeja i Piotra Zbylitowskich 051.png

A syn piękny Latony z lutnią chodzi grając,
 Dziewięć panien przy sobie helikońskich mając;
Nadobna Terpsychore w swojej cytry strony
 Przy jego lutni bije; a wiersz nauczony
Zaś śpiewa Kalliope; a smyczkiem wyprawia
 Errato, poskakując nogi kształtnie stawia;
Więc Wulkanus, choć chromy, na tak wdzięczne granie
 I bogiń kastalijskich przyjemne śpiewanie,
Wywiódł w taniec Cyprydę od ślicznej Dyony,
 A Kupido mu służy z sajdaczkiem pieszczony:
Ba i Mars bitny, który rad goni na zwadę,
 Wywiódł swoję Bellonę, a Bachus Palladę;
Pan Cererę którego chwalą Arkadowie,
 Sylwan Dyanę, co mu cześć czynią Faunowie;
I Alcydzieś srogiego lwa odziany skórą
 W plęsy poszedł, porwawszy nimfę lada którą;
Za nim insi z swych stołków powstawszy bogowie
 Poszli, Neptun, Palemon, Fauni, Satyrowie,
Więc Tetys, Galatea, Pomona, Dryady,
 I co w rzekach mieszkają głębokich Najady;
A królewicz trojański nosi w kubkach młody
 Słodki napój, i Hebe nadobnej urody;
Na co Jowisz patrzając wesela zażywa,
 I nigdy lepszej myśli jak wtenczas nie bywa,
Tryumf i radość wielka na wysokiem niebie.
 Tak właśnie sławny królu, gdy ujrzeli ciebie
W tem szczęściu, wszytek senat, i zacne książęta,
 Lud wielki, i z królestwa szwedzkiego panięta,
I ci którzy przez morze z tobą przyjechali,
 Aby na twe pociechy tak wielkie patrzali,
Weselą się, a kto ich wypowie radości,
 Które odnoszą z wielkiej ku tobie miłości?
Gdy już koronacyą rządnie odprawiono,
 Króla z wielkim tryumfem w zamek prowadzono
W koronie, a królowa tuż za nim jechała,
 Koronę też na ślicznej głowie swojej miała.
W bębny bito, w muzyki rozmaite grano,
 Pieniądze między wielkie pospólstwo ciskano.
Kiedy wchodził do zamku król ozdobionego,
 Przed bramą stało ludu kilkaset jezdnego,