Strona:PL Molier - Pocieszne wykwintnisie.pdf/77

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
JODELET

Na honor, świetna myśl.

MAGDUSIA

Na to zgadzamy się chętnie; ale trzebaby się postarać o jakiś przybytek towarzystwa.

MASCARILLE

Hola! Champagne, Picard, Bourguignon, Cascaret, Basque, la Verdure, Lorrain, Provençal, La Violette! Niech djabli porwą tych pachołków! W całej Francji niema szlachcica, któryby gorzej był obsłużony. Żaden hultaj ani się nie zatroszczy!

MAGDUSIA

Almanzorze, powiedz ludziom pana markiza, by poszli po grajków. Wstąp też zaprosić panów i panie z sąsiedztwa, aby zaludnić pustkowie naszego zebrania. Almanzor wychodzi.

MASCARILLE

I cóż powiesz, wicehrabio, o tych oczach?

JODELET

A ty co o nich myślisz, markizie?

MASCARILLE

Ja? Mówię, że wolność nasza niełatwo w całych pludrach wymknie się z tego domu. Co do mnie, wyznaję, dziwnie mdło robi mi się na duszy, a serce wisi już na włosku.

MAGDUSIA

Jaki on naturalny we wszystkiem co mówi! Umie każdą rzecz wyrazić najpowabniej w świecie.

KASIA

Prawda, dowcipem szafuje na funty.

MASCARILLE

Aby dowieść paniom, że jestem szczery, ułożę na ten temat maleńką improwizację. Namyśla się.