Strona:PL Molier - Mieszczanin szlachcicem.pdf/138

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
Ach, im miłości płomień w sercu żywszzy
Tem rozkoszniejszy zda się i szczęśliwszy!
Śpiewak włoski.
Ach, krótkim jest czas młodości,
Użyć go trzeba najmilej,
Uczmy się w szkole Miłości,
Jak z każdej korzystać chwili.
Śpiewaczka.
Ach, póki śmieje się wiosna,
Co nazbyt rychło uleci,
Dopóki jeszcze, radosna,
Słonkiem swem grzeje i świeci,
Oboje razem.
Śpiewajmy w lubej godzinie,
Niech nic nam szczęścia nie kłóci:
Gdy życia wiosna przeminie,
Nie wróci więcej, nie wróci.
Śpiewak.
Twych oczu grot nazbyt srogi
Kaleczy kogo napotka,
Lecz ból ten jakże nam drogi,
A rana jakże jest słodka!
Śpiewaczka.
Lecz skoro zmrożą nas lata,
Gdy zimy lody nas zetną,
Porzuci Miłość skrzydlata
Skorupę zeschłą i szpetną.
Oboje razem.
Śpiewajmy w lubej godzinie,
Niech nic nam szczęścia nie kłóci;
Gdy życia wiosna przeminie,
Nie wróci więcej, nie wróci!
Po śpiewach włoskich, Arlekiny, Pajace i Skoczki wykonują ucieszny taniec.


SCENA PIĄTA

FRANCUZI

Dwaj śpiewacy tańczą i śpiewają co następuje:


Pierwszy śpiewak.
Ach, jak jest cudnie w tym gaju,
Powabu, rozkoszy ile!