Gdy niegdyś podczas wojny, Szan. P. Henryk Snellenberg z należących się mi od P. Renolda Velstet pieniędzy, wziął 100 grzywien, a niedługo potém 90 grzywien wypłacił, mam jeszcze u niego 10 grzywien, których, mimo częste przypominanie, dotąd odebrać nie mogę, lubo obiecywał je wypłacić, odsyłając mię do najbliższego podziału dochodów. Gdy więc po upływie kilku miesięcy wyprosiłem u Szan. P. Administratora, ażeby pewną część pieniędzy na niego zaliczył, i dopominałem się, ażeby mi z tych pieniędzy część przyrzeczoną oddał, i zapewniłem, iż go własnoręcznie pokwituję, on wtedy nowym wybiegiem mnie podszedł, i zniewolił, abym wprzód rewers od Renolda Velstet napowrot odebrał. Za przybyciem teraz Szan. P. Administratora, wczoraj rozdzielającego dochody, dopominałem się z jego rewersem, lecz i tak nic nie wskórałem: powiedział, że koniecznie chce, aby mu P. Administrator całą należytość wypłacił, a jeżeli mi jest co winien, to na drodze prawnéj i sądowéj należytości dochodzić mogę. Widząc tedy, że się to inaczéj załatwić nie da, i że, za czekanie nienawiść, a w miejsce podziękowania, żarty otrzymuję, zmuszony pójść za jego radą, przez którą myśli, że mnie zwlecze, lub jeżeli się uda, oszuka, uciekam się do Przewielebności Pańskiej, proszę Go i błagam, aby raczył położyć areszt na dochody z jego beneficyum, dopóki mnie nie zaspokoi, lub, żeby Wasza Przewielebność obmyśliła łaskawie inny jakibądż środek na to, abym moję należytość mógł odebrać. Usługi moje z całą gotowością Przewielebności Waszéj poświęcam; oby Opatrzność raczyła Go w długie lata zachować przy wszelkiéj pomyślności i szczęśliwym zarządzie.
Z Frauenburga, dnia 29 lutego 1524 roku.
Waszéj Przewielebności
Mikołaj Kopernik.
Najprzewielebniejszemu w Chrystusie Ojcu i Panu, Maurycemu (Ferber), z Bożéj łaski Biskup. Warm., Panu wielce szanownemu i łaskawemu.
|
