Ta strona została uwierzytelniona.
Nie idzie w niebo kto z miłości ginie,
Bo brak tam zmierzchu, co rozkosz osłania,
A boska słodycz w niebieskiej dziedzinie
Mniej słodka ustom, niż miód całowania...
Nie płonie także w piekielnej głębinie,
Bo już się spalił płomieniem kochania,
A ból i wzgarda, w zwątpienia godzinie,
Nad szpon szatana pierś krwawiej rozrania...
Gdzież idą zatem, i jakie katusze,
Jakie rozkosze czuć mogą te dusze,
Co przeszły mękę i rozkosz miłości?
Niebo i piekło poznały na ziemi,
I wieczność moc swą straciła nad niemi,
Więc z ciałem giną rozwiane w nicości.
