Już wszystkie siostry twoje nauczone...
A bądź mi silna! Rzuć strachy dziewczęce!
Tyś jest ostatnia, której składam w ręce
Rodu całego byt i losy z władzą!
Siostry twe ledwo mieczowi poradzą.
Idzie... Zgaś światło! Nóż weźmij do ręki...
Bij po omacku, a bij z całej mocy!
Słychać już kroki... Już peanu dźwięki
Konają w dali... Córko, dobrej nocy!
...Chciałbym tak z tobą śnić aż do rozświtu!
............
(Danaos się oddala, Hypermnestra stoi bez ruchu, pogrążona w zadumie. Po chwili wchodzi Linkeus. Hypermnestra rzuca się na niego z nożem. Linkeus wyrywa jej nóż, odrzuca go i ciągnie ją do siebie).
Tegom nie czekał moja gołębiczko!
Szukam, gdzie pierś twa pełna, gdzie twe liczko,
A ot co trafiam! Nóż, i zamach mściwy!
Czy to jest miłość? Nie byłem jej chciwy,
Odym próg przechodził, lecz teraz — goreję...
Pójdź!... (nasłuchuje)
...Jaka wrzawa, co się to tam dzieje?
