Ta strona została uwierzytelniona.
............
Matko, ziemio!
Oto nową świecisz krasą
Oczom moim znużonym,
Oślepłym dróg pyłem!
Oto znów koło skroni
Winiesz sobie wieńce
Zielonych lasów i wonnej krzewiny!
Pieśń tak długo uśpiona,
Pod lodem twego łona,
Ulata już w lazury,
Na skrzydłach skowronka.
Szczęśliwaś ty matko!
W spokoju pogrążona
Z błogim uśmiechem patrzysz,
Jak na twem łonie z pąków wschodzą kwiaty,
Jak w koło bioder twych wiją się rzeki,
Jak nad twą głową podnosi się słońce!
Lecz ja — muszę dalej...
Matka, ta w błogim spokoju spoczywa,
Syn wszakże, — z jej łona
