Ta strona została uwierzytelniona.
I znów mi dźwięczy w uchu, pieśń owa prastara,
Co słodko opowiada słowami Pindara,
Że gdy Apollo z lutni wypuści dźwięk złoty,
Budzi się orzeł Zeusa i dźwiga swe loty.
Lecz ptak bogom niemiły, spłodzony z złych mocy,
Co unika dnia blasku i kryje się w nocy,
Zrywa się z krzykiem zgrozy i pierzcha przed tonem
Poczętym z wieszczej myśli, pod sercem natchnionem!
