Ta strona została uwierzytelniona.
Czemu to serce drżące? Czemu ta zwiędła skroń?
Czy z drzewa życia spadło kwiecie, i jego woń?
Czy księżyc nie wysrebrza i ziemi, i jej mórz?
Czy noc bezsennej duszy nie śpiewa pieśni zórz?
O spójrz! Gwiaździste niebo jak cudnie błyszczy tam!
To namiot rozemknięty, z złocistych, bożych lam...
Wiecznego piękna ołtarz w przepychu nocy lśni,
Choć dla nas dawno zmierzchnął w pomroku smętnych dni!
