Strona:PL Maria Rodziewiczówna - Ragnarök.djvu/65

 — Pan jest zapewne zapowiedzianym przez hrabiego plenipotentem prawnym. Służę panu moim ekwipażem. Pojedziemy razem. Oczekiwany pan jest niecierpliwie.
 — Jadę istotnie z polecenia hrabiego. Jestem prawnikiem ordynacji. Pani pozwoli się przedstawić: Roman Niemirycz.
 Panna żachnęła się zdziwiona, potem się uśmiechnęła.
 — Szczególny zbieg nazwisk. Ja jestem Janina Kęcka — i podała mu rękę.
 Siedli na wózek i ruszyli.
 — Domyśliłam się kto pan i z czem jedzie. Ale drżałam, by się pan przed Kolbem nie wygadał. Jest to okropny plotkarz i gaduła. Jutroby był w Niemirowie z nowiną; a właśnie o to chodzi, by oni tam zasypiali na laurach i nie myśleli, że my coś czynimy. Ja też wcale nie z Petersburga wracam, ale z Mińska, dokąd mnie ojciec wysłał w tym interesie, by terminu nie opuścić. Jesteśmy w porządku, dalsze losy sprawy już do pana należeć będą.
 — Byli z przeciwnej strony fałszywi świadkowie — rzekł po francusku.
 — Skąd pan już wie o tem?
 — Nie wiem, ale tknęło mnie adwokackie przeczucie, przysłuchując się gawędzie pana Kołba — odparł z uśmiechem. — Zgadłem? Państwo mają dobre dowody?
 — Doskonałe.
 — Uprzedzony sędzia śledczy?
 — Jeszcze nie. Tylko podano prośbę o przesłuchanie jeszcze innych świadków i sprawę przez to odwleczono. Ma pan czas poznać ją na gruncie i szcze-