Strona:PL Maria Konopnicka-Poezye T. 8 154.jpg

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.

W ogniu boleści łączy siła żywa
W jedną potęgę, w jeden życia ruch.

Jego my, bracia, i nasz on rodzony!
A drogi proch ten to przyszłości siew
Na chleb łamany pomiędzy miljony,
Zaprzysiężone na życie i krew!

Ołtarzem będzie grób ten dla narodu,
Modlitwą będzie pieśń jego i cześć;
Z mroków niewoli i z niewoli chłodu
Myśli i czucia — tu będziemy nieść.

I nie ostygnie i nie spopieleje
Serce, co tutaj przyjdzie szukać tchu,
A nieśmiertelne narodu nadzieje
Zmartwychpowstaną i ożyją tu!