Strona:PL Maria Konopnicka-Poezye T. 8 112.jpg

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.

A palec jego pożółkły i mgławy,
Powolnym ruchem przez »statja«[1] i »gławy«[2]
Słowo: śmierć — wskazał i przez sen je ciśnie.
Zbladł Szujski... Zda się ku niemu umyślnie
Z sennej powieki raz po raz wzrok błyśnie.

Stoją bojary ważne.[3] Delje, szuby,
Krasne kaftany, na futrach zwierz gruby,
Strzyżone brody, włos nizki u czoła,
Tak jako nosił prześwięty Nikoła.
Wszedł Jermak, szmery powstały dokoła.

Dziwnie-bo hardo ten wkroczył wataga[4]
W próg pański! Szabla brzęknęła mu naga.
Co? Czy nad Wołgą-matuszką, nad siną,
Mniema ze swoją łupieżyć drużyną?
Drzeć z kupców łyka i słodkie pić wino?

Ten Timofiejka za głośno coś dmucha!
Czas-by mu przyciąć sełedec[5] od ucha...
Wtem z drzemki pańskiej podniosła się głowa.
Spojrzał car chytrze w bok na Strogonowa
I skinął.
 Jermak w te ozwał się słowa:
............
»Śnił ja, Caru-Hosudaru,
— Daj tobie Boh wszystkie lata
Wrogów, coś ich zbił ze świata! —
Śnił ja, że z bożego daru,
— (Pokłon mu i krzyż na czole!) —
Jak ty siedzisz na prestole,

  1. ↑ Statja (z ros.) — paragrafy.
  2. ↑ Gławy (z ros.) — rozdziały.
  3. ↑ Bojary ważne — szlachta znamienitsza, wyższej rangi.
  4. ↑ Wataga (z ukr. watah) — dowódca, herszt bandy.
  5. ↑ Sełedec (z ukr. osełedeć) — długi kosmyk włosów, zapleciony zwykle w warkoczyk, na krótko ostrzyżonej głowie.
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:PL_Maria_Konopnicka-Poezye_T._8_112.jpg&oldid=1914199”