(Na otwarcie pierwszego Sejmu polskiego w Kurytybie[1]
3 Maja 1898).
............
Za wielkie morza rzucony obszary
Za sine góry, za szumiące rzeki,
Oto w twe imię, o kraju nasz stary,
Ojczysty kraju drogi, choć daleki,
Lud twój się zebrał pod twymi sztandary,
Wierny ci sercem teraz i na wieki,
I święci oto Związek narodowy,
By Nową Polskę wznieść na żywot nowy.
Długo w rozbiciu żył lud i w niemocy,
Tułacz bezdomny, pojący się łzami,
Jak ów Izrael, którego prorocy
Nad Babilonu siedzieli wodami.
A oto mu dziś wstaje dzień po nocy,
Przyszłości słońce świeci już nad nami,
Łączą się serca i podnoszą głowy
Ku Nowej Polsce i na żywot nowy.
Jak dębu korzeń z podziemnej odnogi
Na zapach wiosny pęd wypuszcza świeży;
Choć pień od pędu tarń dzieli i głogi,
Jeden sok życia przez serce im bieży:
- ↑ Kurytyba — miasto w Brazylii w stanie San Paolo nad rzeką Bariqui.
