Ta strona została uwierzytelniona.
XV. WIECZNOŚĆ PIELGRZYMA...
...Wieczność pielgrzyma jest jako tchnienie
I jako iskra ogniska...
Jak dym, przelata bytu przestrzenie,
Jak płomień, gaśnie i pryska.
Wieczność pielgrzyma jest jako kwiecie,
Które przemija wraz z wiosną,
A zaś dech wiatru puchem pomiecie
I znowu kwiaty odrosną.
Wieczność pielgrzyma jest jako rosa
Między trawami polnemi:
Rankiem ją piją ciche niebiosa,
A noc — oddaje znów ziemi.
