Strona:PL Maria Konopnicka-Poezye T. 6 039.jpg

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
XIII. NA GROBOWY KAMIEŃ LEONA BOROWSKIEGO
NA ROSI[1].



Kiedy nasze Orły boże
Brały z gniazda pierwszy lot,
Tyś im wskazał, gdzie się zorze
Zapłomienią w świtu porze,
Gdzie słoneczny błyśnie grot!

Na strażnicy stałeś ducha,
Zapatrzony w mrok i noc...
Jeszcze ziemia była głucha,
Gdyś zakrzyknął: Dzień wybucha!
Wieszczy dzień i wieszcza moc!

Przesłannikiem byłeś wielu,
Co nam nieśli dobrą wieść...
Pieśni — Janie ty Chrzcicielu,
Lotów ducha wskazicielu,
Prochom serca twego cześć!





  1. Leon Borowski (ur. 1784, um. 1846) — profesor wymowy poezyi w uniwersytecie wileńskim, nauczyciel Mickiewicza, Odyńca, Chodźków, i t. d. Roś — przedmieście wileńskie z cmentarzem.