Ta strona została uwierzytelniona.
I tak wreszcie z letką głową
Przeciw siebie w stallach siedną.
............
Ale w świecie, jak na roli,
Dobre ziarno nie przepada:
Już w kaplicy brackiej Krawców
Konfraterska idzie rada.
Lat już kilka, ba, z dziesiątek,
Konfraternja zacna sarka:
— »Wszystko dobrze, lecz po licha
Tu w kaplicy nam ta arka?«
A stał właśnie w tej kaplicy
Cudny gotyk marmurowy,
Kolumienki i wieżyczki
Nad krawieckie wznosząc głowy.
Świecą na nim szyb kolory
W ametysty, w blade róże,
A słoneczna strzała słońca
Złotem pała na marmurze.
Jak lotosu kwiat strzelisty,
Tak w sklepienia łuk uderza
Arcydzieło wieków starych,
Benedykta grób papieża[1].
- ↑ Gotycki pomnik papieża Benedykta XII (1334—1342) usunięty 21 października 1765 z kaplicy krawców na prośbę cechu, a zapozwoleniem ówczesnego arcybiskupa i zgodą kanoników. Pozostało po tem arcydziele tylko wspomnienie; to, co dziś pokazują w wielkiej kaplicy lewej nawy katedry awiniońskiej, jako pomnik Benedykta XII, jest mimo napisu Hic iacet Benedictus XII grobowcem kardynała Jana de Cros (Por. E. Muntz: Les tombeaux des papes en France w Gazette des Beaux Arts 1887, 370 nstp.).
