Ta strona została uwierzytelniona.
Słońce piecze. Z błot rzymskich zieje mglista para.
Świat zapadły, brunatną zarośnięty trzciną.
Żółtego Tybru wody ociężale płyną,
Na prawo — Fiumicino, na lewo — Fiumara[2].
Wpośrodku »Święta Wyspa«[3] boskiego cezara,
Na niej pastuch trzód kozich, oblepiony gliną.
Port Trajana[4] zapada nikczemną ruiną,
W oddali majaczeje we mgłach Ostia stara.
Nagle, mgły uciekają, zwijają się, giną...
Ogromna toń wybłyska złocisto i sino...
To morze! Z szumem odpływ, jak ptak w skrzydła bije..
Roma! Twojej zgnilizny, zebranej przez wieki,
Dotąd spławić nie może nurt struty twej rzeki;
Morze z wstrętem się cofa, gdy puhar jej pije.
- ↑ Fiumicino — prawa odnoga Tybru, a nad nią osada tejże nazwy, założona w r. 1823.
- ↑ Fiumara — główne koryto Tybru.
- ↑ Święta wyspa, Isola sacra; wywód nazwy niepewny: od świątyni, która tam w starożytności stała, lub stąd, że Konstantyn miał ją Kościołowi podarować.
- ↑ Port Trajana, Portus Traiani (dziś Porto), założony w 103 po Chr. przez cesarza Trajana, leżał nad morzem; dziś Porto jest odeń o 3 klm oddalone.
