Strona:PL Maria Konopnicka-Poezye T. 4 148.jpg

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
XLIX. SĄD[1].



Sąd... Zgroza... Strach...
Niebieski trzeszczy gmach...
Walą duchy gromowe
Na zwiędłą ziemi głowę
Belki błyskawicowe.

Zerwany świata mir...
W powietrzu jęk i skwir...
Kopcą gwiazdy zgaszone,
Słońce zdjęło koronę,
Poczerniały księżyce,
Wszystko idzie na nice,
Otchłań odkryła lice.

Wstrząśnięte ziemi słoje...
— Gdzie, świecie, węgły twoje?
Gdzie, niebo, twe pokoje?
Żywioły się zmieszały,
Stanęły morskie wały...
Powietrze się zaciska
W dławiące dech koliska,
Rozpadły się pagóry,

  1. Sąd Ostateczny — olbrzymi fresk Michała Anioła na ścianie kaplicy Sykstyńskiej (20 x 10 m).