Ta strona została uwierzytelniona.
»VIRGO NERA«[1].
............
A ja cię, duchu ludzki, znam,
Zaklęty w dzieło twoje...
Tyś wyszedł z życia szerokich bram
Przez zgasłych słońc podwoje...
Tyś wyszedł z blasku porannych zórz
Zranioną stopą bosą
I z pod wieczornych, zachodnich róż,
Co sny o szczęściu niosą.
Tyś wyszedł z progu, co ci był
Przystanią cichą, jasną...
A tyłeś tylko w piersiach miał sił,
Co lampy, kiedy gasną.
Nie wiódł cię żaden cel ani ślub,
Dwojący serca bicie:
Jedno czekało ciebie — grób,
Jednoś porzucał — życie.
Na wielkiej, pustej drodze ty
Zostałeś się z swą dolą,
Lecz już nie miałeś ni jednej łzy
Z tych łez, co palą, bolą...
- ↑ »Panna Czarna«. Marsylia, St. Victor (P. a.).
