Ta strona została uwierzytelniona.
I rozchwiały się szmery stłumione w kościele,
Bardzo dalekie niby, a mocne odgłosy,
Jak kiedy razem ludu modli się gdzieś wiele.
A widząc, iż drżę i mam oczy pełne rosy,
— »Nic to! — rzekł — Wioski moją litanię gdzieś słyszą
I wtórzą jej przez pola i przez sianokosy«.
.......................
Umilkł, a we mnie dusza oblokła się ciszą.
