Strona:PL Maria Konopnicka-Poezye T. 4 096.jpg

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

...A jak do mnie przyjdziesz w gości,
To jak gdybyś zaszła w progi
Chaty, wpadłej od starości,
W niekrzesany cierń a głogi...

Coraz głębiej chata wpada,
Coraz kwiecia mniej na grzędzie...
Dla starego, wierzaj, dziada,
Wprędce inszej trzeba będzie...

Jeszczeć na niej znaczna strzecha,
I bocianie z brony gniazdo,
A z pod strzechy biją echa:
— Ave, Miriam[1]. Witaj, gwiazdo!

Bo ty może nie wiesz o tem,
Że twe imię — gwiazda znaczy.
Więc tak idziesz niebem złotem,
Bo nie możesz już inaczej...

Zaświeć-że mi do okienka,
Jak ta nasza po kolędzie!...
...Cichnie w piersi już piosenka,
I niedługo mnie tu będzie!




  1. Miriam (z hebr.) — Marya. Wykład tego wyrazu, podany powyżej, nie jest pewny; inni tłomaczą: wywyższona, inni:
    cierpka, gorzka i t. d.