Strona:PL Maria Konopnicka-Poezye T. 4 050.jpg

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
XIX. NA JANIKULUM[1].



I.

Jeślibym kiedy spotkać miała ducha,
Co wichrem lata przez ziemi obszary,
Niechaj mnie jego pęd i zawierucha
Poniesie jeszcze przed klasztor ten stary,
Wzgórzem nad Romą klęczącem podparty,
Gdzie zadumane róże czynią warty.

Tam białe mury, ech pełne i drżenia
Głosów, szepcących w kamiennej arkadzie,
Ucisza anioł wiecznego milczenia
I na cyprysów czarność dłonie kładzie
I słucha, w Tybrze gdy słońce dogasa,
Jak szumi stary dąb Torkwata Tassa.

A gdy zaszumi dąb, powstają męże,
Ogromnej pieśni tej zaklęte mocą,
Wieją sztandary, błyskają oręże,
Zbroje na piersiach widmowych migocą,
I nim ugaśnie na Tybrze blask zorzy,
Nad Rzymem świeci rycerstwa huf boży.


  1. Janikulum — dzielnica Rzymu, pagórek (84 m) na prawym brzegu Tybru (Trastevere). Tu w klasztorze św. Onufrego przepędził ostatni rok skołatanego żywota Torkwato Tasso i tu umarł 25 kwietnia 1595 r. W kilku pokojach klasztornych urządzono Muzeum Tassa, a obok klasztoru pokazują resztki dębu, pod którym niegdyś siadywał wielki poeta.