Ta strona została uwierzytelniona.
WILLA CYCERONA.
Cycero?... Tu więc morze rytm dało mu boski,
Rozperlając toń myśli na dźwięki i głoski
I w każdą perłę lejąc muzykę echową,
Tak, że wskróś wieków słychać jeszcze każde słowo?
Cycero?... Z tej więc fali, co łódź moją trąca,
Wstała ta mowa nagła, silna, błyskająca
Słonecznemi iskrami, lub pogardy pianą,
Mowa, której Rzym słuchał, ugiąwszy kolano?
Tu więc, po tym mirtowym przechodząc się chłodzie,
Kąpał każde swe słowo w błękitnej pogodzie,
I upojon tych winnic pochlebnym szelestem,
Myślał, że tłumy, stawał i witał je gestem?...
Tu, wodząc miękką dłonią po etruskiej wazie,
Uczył się jej okrągłość zamykać w wyrazie,
- ↑ Baja (w star. Baiae) — dziś wieś nad zatoką tejże nazwy, będącą rozgałęzieniem większej zatoki Puteolańskiej w pobliżu Neapolu. Starożytne Baiae słynęły ze zbytku i zepsucia. Cyceron posiadał w tych okolicach dwie wille: jedną pod miastem Cumae, zwaną Cumanum, drugą bliżej Puteol (dziś. Pozzuoli), zwaną Puteolanum. O obu willach wspomina Cyceron w listach do Attyka, położenie ich jednakże ściśle oznaczyć się nie da. Dziś nadają nazwę willi Cycerona — we Włoszech, a zwłaszcza w okolicach Neapolu każda rudera musi mieć szumną nazwę — ruinom nieopodal od Pozzuoli przy drodze, prowadzącej do ruin m. Cumae; byłoby to więc Puteolanum.
