O siedmiu strunach wiązanych złotem.
Od brzegu fale biją z łoskotem,
A dalej płaczą — a dalej mgleją,
Aż w toń najgłębszą rozbłękitnieją.
I cicho... ciszej... wtóry pochwycą,
Patrząc się w niebo modrą źrenicą.
U mojej chaty Dunajec gada
Prastare skazki mego pradziada,
Jak jednolity szczyt ośnieżony
Burza rozdarła na Trzy Korony[1];
Jak na Gromadzkiej[2] sejmują starzy;
Jak na Krupiance[3] czart gospodarzy;
Jak Sucha góra[4] z jeziora wstaje
I słońcu białe czoło podaje;
Jak na Gęsiówce[5] w łabędzie puchy
Śniegów rok cały chronią się duchy
Zmarłych pacholąt góralskiej wioski;
Jak na Rozdzieli[6] kłótnie i troski
Szlachtowski sołtys[7] sądzi dostojnie;
Jak ponad Stosem kometa płonie,
Chodząc po niebie w ognia koronie,
I jak Cyganka, wróżąc o wojnie;
Jaką grań Księży[8] stułę z mgły bierze;
- ↑ Trzy Korony — najwyższy szczyt w Pieninach (982 m).
- ↑ Gromadzka, czyli Skrudza gromadzka — pastwiska i polana, własność Szczawnicy Niźniej.
- ↑ Krupianka — pasmo górskie, biegnie od Jaworek ku Rabsztynowi.
- ↑ Sucha góra — pasmo górskie (do 1080 m wys.) w obrębie wsi Szlachtowej, ciągnie się równolegle do Homol ku Prehybie.
- ↑ Gęsiówka — pasmo górskie na zachód od Jaworek od strony granicy węgierskiej.
- ↑ Rozdziela — część Rohacza, stanowiąca granicę między lasami szczawnickimi a Rytrem i Piwniczną.
- ↑ Szlachtowski sołtys — Szlachtowa, wieś ruska, o trzy klm. oddalona od Szczawnicy.
- ↑ Grań Księży — pasmo górskie w stronie północno-zachodniej od Krupianki.
