Strona:PL Maria Konopnicka-Poezye T. 10 496.jpg

Str.	266	po w.	32:
,Zaraz tam krzywe rozdali nam noże, Do cięcia duktów, gdzie woda prowadzi, A tak my się tam trzymali w humorze1, 1 ,w honorze‘ A. Iż nic przed sobą nie dali czeladzi. — Hurra i naprzód! — A wstały już zorze. ,A już obrzasnął świt, wstały zorze‘ A. Lecz czarne dymy1, walące jak z kadzi, 1 ,Lecz dymy gęsto‘ A. Pędko dnia1 światło zakryły dla oka, 1 ,Wprędce nam‘ A. I tylko łuna gorzała1 szeroka‘. A, BW. 1 ,jarzyła‘ A.
Str.	267	zam.	w. 1: ,W mig rozdzieliłem naszych na trzy częście‘ BW.
»	—	w. 1	,chłopów‘ W1; ,naszych‘ A.
»	—	zam.	w. 3: ,Jezus Marya! krzyknąwszy na szczęście‘ BW.
»	—	w. 4	,biegiem‘ A, W1; ,z bronią‘ BW.
»	—	» 5	,smaląc... kalecząc‘ A, W1; ,smalim... kaleczym‘ BW.
»	—	» 7	,sierpami naszemi‘ W1; (nożami krzywemi) ,siekierki naszemi‘ A.
»	—	zam.	w. 7: ,Tniem gąszcze trzciny nożami krzywemi‘ BW.
»	—	w. 9	,Dalej‘ A, W1; ,Biegiem‘ BW.
»	—	» 12	,rowy‘ A, W1; ,dukty‘ BW.
»	—	» 15	,Już iskry przez‘ A, W1; ,Przez sieci już‘ BW.
»	—	zam.	w. 16: ,Jak płatki (s), istry (s) pryskają z wysoka‘ BW.
»	—	w. 17	,nawrotu‘ A, W1, BW; ,zawrotu‘ W2—3.
»	—	zam.	w. 19: ,Od ognistego1 nawpół ślepi potu‘ A, BW. 1 ,gorącego‘ A.
»	—	w. 20	,walim i sieczem‘ A, W1; ,sieczem i walim‘ BW.
»	—	zam.	w. 21: ,W uszach huk, jakby podziemnego grzmotu‘ A, BW.
»	—	w. 23	,jako‘ W1; ,jeno‘ A, BW.
»	—	» 26	,naszej‘ A, W1; ,dzikiej‘ BW.
»	—	» 27	,już piecze‘ A, W1; ,i piecze‘ BW.
»	268	» 1	,machaj‘ A, W1; ,dzieci‘ BW.
»	—	zam.	w. 5: ,Dobiegł... Jak wicher, tak dobiegł do ściany‘ BW.
»	—	» 9	,wedle duktu‘ W1; ,rzeką ognia‘ BW; (rzeką ognia) ,po uboczu‘ A.
»	—	» 11	,Zakołychało się‘ W1; ,Teraz to było już‘ A, BW.
»	—	» 14	,sczezło w nich‘ W1; ,skryło sie‘ A.
»	—	zam.	w. 14—15:
			,A jako węgiel jarzyło się słońce... Straszny i cudny widok. Jak olśnieni‘ BW.