Strona:PL Maria Konopnicka-Poezye T. 10 486.jpg

Str.	242	w. 1	,bezprzytomnie‘ A, W1; ,nieprzytomny‘ BW.
»	—	» 3	,mróz go‘ W1; ,go mróz‘ A, BW.
»	—	» 11	,zcicha‘ A, W1; ,cicha‘ BW.
»	—	» 13	,gdzie‘ A, W1; ,gdzieś‘ BW.
»	—	» 14	,Żebyż‘ W1; ,Żeby‘ A, BW.
»	—	» 16	,gdzie‘ A, W1; ,gdzieś‘ BW.
»	—	» 17	,niema‘ W1; ,śmierci‘ A, BW.
»	—	zam.	w. 18: ,Nikt nie wie, czy nam daleko, czy blisko‘ A, BW.
»	—	w. 21	— 28, str. 243, 244 i 245 w. 1—8 następują w BW, po w. ,Omdlewający i nie było końca‘ (str. 263 w. 22).
»	—	zam.	w. 21—24:
		,Cichość. Żar. Dziecko zbudzi się, zapłacze, I przerażone uśnie. A w cichości Tej słychać, jak śmierć po czaszkach kołacze, Jak słońce drąży mózg i suszy kości‘. BW.
»	—	» 22	,Że‘ W1; ,I‘ A.
»	—	» 25	,trupich‘ W1; ,ciężkich‘ A, BW.
»	—	» 26	,a szli, a tutaj‘ A, W1; ,i szli, a tu precz‘ BW.
»	243	» 1	,Więc coraz pilniej‘ A, W1; ,Więc jak w gorączce‘ BW.
»	—	» 3	,w ognicach‘ A, W1; ,na łunach‘ BW.
»	—	» 4	,korab‘ A, W1; ,okręt‘ BW.
»	—	» 6	,jakby zatajon Ów‘ A, W1; ,słońca utajony‘ BW.
»	—	» 8	,lico‘ A, W1; ,lica‘ BW.
»	—	» 9	— 16 w BW brak.
»	—	» 12	,w pośrodku swej‘ W1; ,nawpośrodku‘ A.
»	—	zam.	w. 15—16:
		,I w głos się z grzechów spowiadać zaczyna: ...Moja, o Jezu, wina! Moja wina!‘ A.
»	—	zam.	w. 18: ,Które je niosły, jakby pióra ptasie‘ A, BW.
»	—	w. 19	,Ato‘ A, W1; ,To ci‘ BW.
»	—	zam.	w. 20: ,Na modrych łąkach śmierci owce pasie‘ A.
			,Na złotych rajskich łąkach owce pasie‘ BW.
»	—	»	» 22: ,Drogę do nieba... To znowu po czasie‘ A.
»	—	»	» 22—25:
			,Drogę do nieba. — To po małym czasie Las sztyków skrami ognia się zapali I srogie wojsko prosto na nie wali. Tak szedł ów naród, jakby oczadzony‘. BW.
»	—	w. 23	,księżyc wschodzący‘ W1; ,słońce gasnące‘ A.
»	—	zam.	w. 24: ,A srogie wojsko prosto na nas wali‘ A.
»	—	w. 26	,W majaków onych‘ W1; ,W powietrznej onej‘ A, BW.