Strona:PL Maria Konopnicka-Poezye T. 10 060.jpg

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Rzecz świata przeznać. Nie tak, jak hołota:
Z pieca do miski i znów do zapiecka...
U nas tam wszystko szlachta!» — «A toć wie się,
— Bugaj mu na to — Je szlachta — Zalesie[1]

Od Żdżarów zaraz wbok!» — «Co mi tam Żdżary![1]
— Zakrzyknie Magier — ja ta ze Żdżarskiemi
Nie będę stawał w kumotry, ni w pary!
A żeby oni szczeźli! Takiej ziemi
Tyli sztuk poszedł! Na same pomiary
To my wydali, szlachta, z podrobnemi
Koszty, co więcej, niźli złotych dwieście,
A jeszcze trzech nas siedziało w hareście».

— «Mniejszać o hareszt — przemówi Szaława.
Lecz grosza płakać!...» — «Ba! — Magier odrzecze —
Żeby nie Żdżary! Ba! żeby nie sprawa.
Tylebyś mnie tu i widział człowiecze!
Cóż tu za honor mam? Jaka tu strawa?
Jaka wygoda? Że na kark mi ciecze?
Ba! Żeby!... Tobym nie puszczał zaścianka[2],
Nie wlókł się z żoną, co też jest szlachcianka».

Na to Ostańczuk Łuć: — «My, Łahiszyńce[3],
Insze znów mieli prawo: to mieszczańskie.
Wzięlim, nie licząc, i guzy i sińce,
Ale swojego nie dalim. Co pańskie,
To pańskie. Ale te nasze dziedzińce[4],
Te pasze, grunty, te jeszcze pogańskie

  1. 1,0 1,1 Zalesie, Żdżary — często powtarzające się nazwy wsi.
  2. Zaścianek — w. zamieszkała przez drobną szlachtę, zaściankową.
  3. Łahiszyńce — mieszkańcy mka Łahiszyn w pow. pińskim, w pobliżu kanału Ogińskiego.
  4. Dziedziniec— dziedzina, własność odziedziczona.